دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Le Neoplatonisme - Royaumont, 9-13 Juin 1969
دانلود کتاب نوافلاطونیسم - رویومونت، 9-13 ژوئن 1969
مشخصات کتاب
Le Neoplatonisme - Royaumont, 9-13 Juin 1969
ویرایش:
نویسندگان: Pierre Hadot
سری:
ناشر: CNRS
سال نشر: (1971)
تعداد صفحات: 509
زبان: French
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 20 Mb
قیمت کتاب (تومان) : 40,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Le Neoplatonisme - Royaumont, 9-13 Juin 1969 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نوافلاطونیسم - رویومونت، 9-13 ژوئن 1969 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب نوافلاطونیسم - رویومونت، 9-13 ژوئن 1969
این کتاب فوق العاده ویرایش شده یک بنای یادبود واقعی برای نوافلاطونی است، اما آیا لازم است زیر آن خط بکشیم؟ - با روح عینیت تاریخی و تحقیق دقیق. چندین ارتباط انجام شده در رویومونت در آن دیده نمی شود و یک حادثه مانع از بازتولید بحث های 11 ژوئن شد. با وجود این، این اعمال شامل 38 پیام است که اغلب با بحث های کم و بیش گسترده دنبال می شود. کیفیت و نتایج جدید بسیار قابل توجه است، اما من فقط می توانم به ارتباطات مربوط به دوران باستان کلاسیک اشاره کنم. دو مورد اول به تهیه نوافلاطونیسم اختصاص دارد. G. de Vogel، بر اساس برخی جنبه‌های به اصطلاح نوافلاطونی افلاطونی افلاطون، دیدگاه‌های خود را که قبلاً چندین بار بیان شده بود، عمیق‌تر می‌کند، و H. Dorrie، Die Erneuerung des Platonismus im ers ten Jahrhundert vor Christus، تصویری بسیار بدیع از میانه ارائه می‌کند. افلاطون گرایی. بدیهی است که نویسنده باید در مورد این داستان کتابی را بنویسد که ما از دست داده ایم. ده مطالعه به فلوطین اختصاص یافته است. بسیاری از آنها تجزیه و تحلیل مشکلات دشوار، برجسته ناسازگاری، نابرابری یا تنش در سنتز افلوطینی: V. Cilento، Stile e sentimento tragico nella filosofia di Plotino; H. Jonas, The Soul in Gnosticism and Plotinus; H. Blumenthal, Soul, World-Soul and Soul in Plotinus; A. H. Armstrong، Eternity، Life and Movement in Plotinus's Accounts of Νους; جی ام ریست، مسئله «دیگری» در انیدها. نبلدی، منشأ و معنای جسارت در فلوطین; P. Aubenque، Plotinus و غلبه بر هستی شناسی کلاسیک یونانی. P. M. Schuhl, Plotinus and Biology (چکیده); D. O'Brien، فلوطین در مورد شیطان. مطالعه ای در ماده و روح در مفهوم شرارت انسانی فلوطین. جی ال فیشر، معنای فلسفی نوافلاطونی. یازده ارتباط نئوافلاطونی پس از فلوطین را پوشش می دهد. جای بسی خوشبختی است که نویسندگانی که برای مدت طولانی نادیده گرفته شده بودند اکنون برای خودشان مطالعه می شوند. به ویژه در فرانسه احیای کامل مطالعات نوافلاطونی وجود دارد که در اینجا محصولی سرشار از وعده‌هایی برای آینده به ارمغان می‌آورد: P. Courcelle، «خودت را بشناس» در میان نوافلاطونیان یونانی. J. Pépin، Heracles و بازتاب آن در نوافلاطونی; G. Rocca-Serra, The Letter to Marcella de Porphyre and the Entences of P. Dumont, Iamblichus, Reader of Sophists; وینسنت، سیریانوس و «سیاست» ارسطو. J. Trouillard, The μονή به نقل از Proclos; الف- آینه خیال نفس از نظر پروکلوس; L. G. Westerink، مفسر دماشیوس در مورد افلاطون; M. C. Galperine, Damascius and Negative Theology; I. Hadot، سیستم الهیات Simplicius در تفسیر خود بر کتابچه راهنمای Epictetus; A. Cameron، پایان آکادمی. بقیه، یعنی 18 ارتباط، به نوافلاطونیسم اختصاص دارد
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Ce livre superbement édité est un véritable monument érigé pour du néoplatonisme, mais, est-il besoin de le souligner ? — dans un esprit d'objectivité historique et de recherche rigoureuse. Plusieurs communications faites à Royaumont n'y figurent pas et un incident a empêché que les discussions du 1 1 Juin pussent être reproduites. Tels qu'ils sont, ces Actes contiennent néanmoins 38 communications, souvent suivies de discussions plus ou moins étendues. La qualité et des résultats nouveaux sont fort remarquables, mais je ne puis guère que signaler les communications se rapportant à l'Antiquité classique. Les deux premières sont consacrées à la préparation du néoplatonisme. G. de Vogel, A propos de quelques aspects dits néoplatonisants du platonisme de Platon, approfondit ses vues plusieurs fois affirmées antérieurement et H. Dôrrie, Die Erneuerung des Platonismus im ers ten Jahrhundert vor Christus, présente un tableau très original du moyen platonisme. L'auteur se doit manifestement d'écrire sur cette histoire le livre qui nous manque. Dix études sont consacrées à Plotin. Beaucoup d'entre elles sont de analyses de problèmes difficiles, mettant en évidence des incohérences, des disparates ou des tensions à l'intérieur de la synthèse plotinienne : V. Cilento, Stile e sentimento tragico nella filosofia di Plotino ; H. Jonas, The Soul in Gnosticism and Plotinus ; H. Blumenthal, Soul, World-Soul and Soul in Plotinus ; A. H. Armstrong, Eternity, Life and Movement in Plotinus' Accounts of Νους ; J. M. Rist, The Problem of « Otherness» in the Enneads ; N. Baladi, Origine et signification de V audace chez Plotin ; P. Auben- que, Plotin et le dépassement de l'ontologie grecque classique ; P. M. Schuhl, Plotin et la biologie (résumé) ; D. O'Brien, Plotinus on Evil. A Study in Matter and the Soul in Plotinus'' Conception of Human Evil ; J. L. Fischer, La signification philosophique du néoplatonisme. Onze communications couvrent le néoplatonisme après Plotin. Il est très heureux que des auteurs volontiers négligés depuis longtemps soient maintenant étudiés pour eux-mêmes ; il y a notamment en France tout un renouveau des études néoplatoniciennes qui donne ici une récolte pleine de promesses pour l'avenir : P. Courcelle, Le « Connais-toi toi-même» chez les Néo-platoniciens grecs ; J. Pépin, Héraclès et son reflet dans le néoplatonisme ; G. Rocca-Serra, La Lettre à Marcella de Porphyre et les Sentences des P. Dumont, Jamblique, lecteur des Sophistes ; M. A. Vincent, Syrianus et le « Politique» d'Aristote ; J. Trouillard, La μονή selon Proclos ; A. L 'imagination miroir de l'âme selon Proclus ; L. G. Westerink, Damascius commentateur de Platon ; M. C. Galperine, Damascius et la théologie négative ; I. Hadot, Le système théologique de Simplicius dans son commentaire sur le Manuel d' Épictète ; A. Cameron, La fin de l'Académie. Le reste, c'est-à-dire 18 communications, est consacré au néoplatonisme
