دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: Edition Originale
نویسندگان: Maurice Blanchot
سری:
ISBN (شابک) : 207072722X, 9782070727223
ناشر: Gallimard
سال نشر: 1992
تعداد صفحات: 78
زبان: French
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 4 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Le dernier homme به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آخرین مرد نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
برای برخی به طرز عجیبی نزدیک شدن به آن آسان بود. برای دیگران، که از بیرون به طرز شگفتانگیزی با یک معصوم احاطه شدهاند، اما درونش از هزار لبه بلوری بسیار سخت ساخته شده است، به طوری که در کوچکترین تلاش برای نزدیک شدن به آن خطر پاره شدن توسط سوزنهای بلند و نازک معصومیت او وجود دارد. او در آنجا کمی گوشه گیر بود، خیلی کم صحبت می کرد، با کلمات بسیار ضعیف و بسیار معمولی. تقریباً در صندلی فرو رفته بود، به طرز ناخوشایندی ثابت، دست های بزرگش آویزان، خسته، درازای بازو. با این حال، آنها به سختی به او نگاه کردند. ما رزرو کردیم تا بعداً به آن نگاه کنیم. وقتی او را اینگونه تصور می کنم: آیا او یک مرد شکسته بود؟ همیشه در حال افول است؟ منتظر چی بود؟ او امیدوار بود چه چیزی را نجات دهد؟ چه کاری می توانستیم برای او انجام دهیم؟ چرا اینقدر حریصانه تک تک کلمات خود را می مکید؟ آیا شما کاملاً رها شده اید؟ نمی تونی از طرف خودت حرف بزنی؟ آیا باید به پیش فرض شما فکر کنیم، به جای شما بمیرید؟
Pour quelques-uns, il était d'un abord étrangement facile ; pour d'autres, environné d'une innocence merveilleusement lisse au-dehors, mais au-dedans faite de mille arêtes d'un cristal très dur, de sorte qu'à la moindre tentative d'approche, il risquait d'être déchiré par les longues et fines aiguilles de son innocence. Il était là légèrement en retrait, parlant très peu, avec des mots très pauvres et très ordinaires ; il était presque enfoncé dans le fauteuil, d'une immobilité gênante, ses grandes mains pendant, fatiguées, au bout des bras. On le regardait cependant à peine ; on se réservait de le regarder pour plus tard. Quand je me le représente ainsi : était-ce un homme brisé ? depuis toujours sur son déclin ? Qu'attendait-il ? Qu'espérait-il sauver ? Que pouvions-nous pour lui ? Pourquoi aspirer si avidement chacune de nos paroles ? Es-tu entièrement abandonné ? Ne peux-tu parler pour toi ? Devons-nous penser à ton défaut, mourir à ta place ?