دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: First edition نویسندگان: McMullan. Gordon, Smiles. Sam سری: ISBN (شابک) : 9780191821936, 9780198704621 ناشر: Oxford University Press سال نشر: 2016 تعداد صفحات: 285 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب سبک متاخر و نارضایتی های آن: مقالاتی در هنر، ادبیات و موسیقی: آفرینش (ادبی، هنری، و غیره)، کنگره، هنر، کنگره، هنر، آفرینش (ادبی، هنری و غیره)
در صورت تبدیل فایل کتاب Late style and its discontents : essays in art, literature, and music به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سبک متاخر و نارضایتی های آن: مقالاتی در هنر، ادبیات و موسیقی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
سبک دیرهنگام اصطلاحی انتقادی است که به طور معمول برای توصیف
آثار منتخب نویسندگان، آهنگسازان، و هنرمندان خلاق در حالی که
وارد آخرین مرحله تولید خود میشوند - اغلب، اما نه تنها، در سنین
بالا، استفاده میشود. با در نظر گرفتن ارزش اسمی، این اصطلاح
صرفاً به یک تقسیم زمانی در آثار هنرمند اشاره می کند، که «دیر»
متضاد «اوایل» یا سومین واژه در سه گانه «اوایل-میانه- اواخر»
است. با این حال، تقریباً از بدو پیدایش، ایده سبک دیرهنگام یا
کار دیرهنگام با تداعیها و انتظارات زیباییشناختی همراه بوده
است که آن را به عنوان اپیزودی ویژه در زندگی خلاقانه هنرمند
معرفی میکند. سبک دیرهنگام اغلب به عنوان پاسخی تخیلی توسط
استعدادهای استثنایی به نزدیکی مرگشان مشخص می شود. منتقدان ادعا
میکنند در رویارویی با هنرمندان خلاق مرگ، آثاری تولید میکنند
که بهتدریج عزمی برای ادامه دادن تا زمانی که قدرت باقی است،
خلاصهای از کار زندگیشان و بینشی رادیکال از جوهر هنرشان است. و
از آنجا که این پدیده خلاق اساساً به عنوان یک پاسخ وجودی به یک
سرنوشت مشترک درک می شود، بنابراین سبک متأخر به عنوان چیزی فراتر
از ویژگی های مکان، زمان و رسانه درک می شود. منتقدانی که به
دنبال درک آثار متأخر هستند، مرتباً از نمونههای تیتیان، گوته و
بتهوون به عنوان نمونههایی از آنچه که کار متأخر است، استفاده
میکنند، و پیشنهاد میکنند که چیزی سبک متاخر نویسندگان،
آهنگسازان و هنرمندان خلاق را که در غیر این صورت در پرانتز قرار
نمیگرفتند و این تأخیر را متحد میکند. فی نفسه نظم خاصی از کار
خلاقانه است.
مقالات این مجموعه در برابر این موضع مقاومت می کنند. مطالبی که
در اینجا گردآوری میشوند، از ادبیات، هنرهای تجسمی، موسیقی و
آثار علمی، به دقت به مواد، بیوگرافی و سایر زمینههایی که اثر در
آن تولید شده است مینگرد و هم میخواهد مفروضات مربوط به سبک
متأخر را زیر سؤال ببرد و هم باعث ایجاد انتقادی بیشتر شود. درک
آخرین آثار نویسندگان، هنرمندان و آهنگسازان.
Late style is a critical term routinely deployed to
characterise the work of selected authors, composers, and
creative artists as they enter their last phase of
production--often, but not only, in old age. Taken at face
value, this terminology merely points to a chronological
division in the artist\'s oeuvre, \"late\" being the antonym of
\"early\" or the third term in the triad \"early-middle-late.\"
However, almost from its inception, the idea of late style or
late work has been freighted with aesthetic associations and
expectations that promote it as a special episode in the
artist\'s creative life. Late style is often characterized as
the imaginative response made by exceptional talents to the
imminence of their death. In their confrontation with death
creative artists, critics claim, produce work that is by turns
a determination to continue while strength remains, a summation
of their life\'s work and a radical vision of the essence of
their craft. And because this creative phenomenon is understood
as primarily an existential response to a common fate, so late
style is understood as something that transcends the
particularities of place, time and medium. Critics seeking to
understand late work regularly invoke the examples of Titian,
Goethe, and Beethoven as exemplars of what constitutes late
work, proposing that something unites the late style of
authors, composers, and creative artists who otherwise would
not be bracketed together and that lateness per se is a special
order of creative work.
The essays in this collection resist this position. Ranging
across literature, the visual arts, music, and scientific work,
the material assembled here looks closely at the material,
biographical and other contexts in which the work was produced
and seeks both to question the assumptions surrounding late
style and to prompt a more critical understanding of the last
works of writers, artists and composers.
Content: PART ONE: LATENESS, HISTORY, MODERNITY
PART TWO: LATENESS AND THE LIFE COURSE
PART FOUR: THE TIME AND PLACE OF LATENESS
PART FIVE: ADORNO, LATENESS, HISTORY