Late Godard and the Possibilities of Cinema

با گدار متأخر و امکانات سینما، دانیل مورگان کمک قابل توجهی به مطالعه ژان لوک گدار، به ویژه فیلم ها و ویدیوهای او از اواخر دهه 1980، که برخی از مشهورترین آثار دشوار بودند، ایفا می کند. در سینمای معاصر مورگان از طریق تحلیل‌های دقیق سکانس‌های طولانی، نوآوری‌های فنی و آزمایش‌های رسمی، تفسیری اصلی از مجموعه‌ای از چندین فیلم مرتبط داخلی ارائه می‌کندSoigne ta droite (حق خود را حفظ کنید، 1987)، Nouvelle vague (موج جدید، 1990)، و Allemagne 90 neuf zero (آلمان 90 Nine Zero، 1991)و کار ویدیویی به یاد ماندنی اواخر، Histoire(s) du cinéma (1988-1998). این کتاب با در نظر گرفتن طیف وسیعی از موضوعات، از جمله نقش طبیعت و زیبایی های طبیعی، رابطه تاریخ و سینما، و تعامل بین فیلم و ویدئو، گزارشی متمایز از جاه طلبی های سینمایی و فکری آثار متاخر گدار ارائه می دهد. در عین حال، گدار متأخر و امکانات سینما با تکیه بر سنت ایده آلیستی و رمانتیک زیبایی شناسی فلسفی، که به ندرت بیانی در مطالعات فیلم پیدا می کند، جهت جدیدی را برای حوزه های فیلم و فلسفه فراهم می کند. . مورگان با استفاده از سنت زیبایی‌شناسی برای روشن کردن فیلم‌ها و ویدیوهای متاخر گدار نشان می‌دهد که این آثار، اصطلاحات و مقوله‌های اساسی زیبایی‌شناسی را در سینما و برای سینما تغییر می‌دهند.

With Late Godard and the Possibilities of Cinema, Daniel Morgan makes a significant contribution to scholarship on Jean-Luc Godard, especially his films and videos since the late 1980s, some of the most notoriously difficult works in contemporary cinema. Through detailed analyses of extended sequences, technical innovations, and formal experiments, Morgan provides an original interpretation of a series of several internally related films—Soigne ta droite (Keep Your Right Up, 1987), Nouvelle vague (New Wave, 1990), and Allemagne 90 neuf zéro (Germany 90 Nine Zero, 1991)—and the monumental late video work, Histoire(s) du cinéma (1988-1998). Taking up a range of topics, including the role of nature and natural beauty, the relation between history and cinema, and the interactions between film and video, the book provides a distinctive account of the cinematic and intellectual ambitions of Godard’s late work. At the same time, Late Godard and the Possibilities of Cinema provides a new direction for the fields of film and philosophy by drawing on the idealist and romantic tradition of philosophical aesthetics, which rarely finds an articulation within film studies. In using the tradition of aesthetics to illuminate Godard’s late films and videos, Morgan shows that these works transform the basic terms and categories of aesthetics in and for the cinema.