Language as Calculus vs. Language as Universal Medium: A Study in Husserl, Heidegger and Gadamer

من اولین بار در سال 1980 به هوسرل و هایدگر علاقه مند شدم، زمانی که به عنوان دانشجوی کارشناسی در دانشگاه آزاد برلین، کتاب های پروفسور ارنست توگندهات را مطالعه کردم. وسوسه توگندهات برای گردآوری فلسفه تحلیلی و قاره ای هرگز از مجذوب کردن من بازماند، و حتی اگر در سال های اخیر تأثیرات دیگر شاید قوی تر بوده است، من می خواهم به مطالعه حاضر نگاه کنم که هنوز مدیون انگیزه اولیه توگندهات است. این خوش شانسی من بود که به دلایل شخصی مجبور شدم از سال 1981 به بعد در فنلاند به تحصیلات آکادمیک خود ادامه دهم. اگرچه فنلاند سنگر فلسفه تحلیلی است، اما سنت ترکیب تفکر فلسفی قاره ای و آنگلوساکسون را نیز دارد. از آنجایی که من قبلاً این خط کار را در Tugendhat تحسین کرده بودم، جای تعجب نیست که یک بار در فنلاند به زودی تحت تأثیر مطالعات پروفسور یااکو هینتیککا در مورد هوسرل و غرض ورزی و هرمنوتیک های تحلیلی پروفسور گئورگ هنریک فون رایت قرار گرفتم. در حالی که تأثیر دوم حداقل تا حدی منجر به کتابی در مورد تاریخ هرمنوتیک شده است، تأثیر اولی به اثر کنونی منتهی شده است. مدیون من به پروفسور هینتیککا بسیار زیاد است. نه تنها این تحقیق بر اساس پیشنهادات او در اینجا گزارش شده است، بلکه هینتیککا همچنین به طور گسترده در مورد نسخه های مختلف دست نوشته اظهار نظر کرده است، به من کمک کرد تا تماس های مهمی برقرار کنم، ناشری برای خود پیدا کردم، و آخرین اما نه کم اهمیت ترین منبعی بود که هرگز شکست نمی خورد. از تشویق.

I first became interested in Husserl and Heidegger as long ago as 1980, when as an undergraduate at the Freie Universitat Berlin I studied the books by Professor Ernst Tugendhat. Tugendhat's at­ tempt to bring together analytical and continental philosophy has never ceased to fascinate me, and even though in more recent years other influences have perhaps been stronger, I should like to look upon the present study as still being indebted to Tugendhat's initial incentive. It was my good fortune that for personal reasons I had to con­ tinue my academic training from 1981 onwards in Finland. Even though Finland is a stronghold of analytical philosophy, it also has a tradition of combining continental and Anglosaxon philosophical thought. Since I had already admired this line of work in Tugendhat, it is hardly surprising that once in Finland I soon became impressed by Professor Jaakko Hintikka's studies on Husserl and intentionality, and by Professor Georg Henrik von Wright's analytical hermeneu­ tics. While the latter influence has-at least in part-led to a book on the history of hermeneutics, the former influence has led to the present work. My indebtedness to Professor Hintikka is enormous. Not only is the research reported here based on his suggestions, but Hintikka has also commented extensively on different versions of the manuscript, helped me to make important contacts, found a publisher for me, and-last but not least-was a never failing source of encouragement.