Landscapes, Genomics and Transgenic Conifers

آینده مزارع مخروطیان اصلاح شده ژنتیکی (یا تراریخته) چیست؟ محتوای این جلد ویرایش شده مناظر، ژنومیک و مخروطیان تراریخته به طور مستقیم - و غیرمستقیم - با استفاده از زبان برگرفته از سیاست، تاریخ جنگل، ژنومیک، متابولیسم، پراکندگی گرده و جریان ژن، بوم شناسی چشم انداز، تکامل، به این سوال می پردازد. ، اقتصاد، انتقال فناوری و نظارت نظارتی. اگرچه عنوان کتاب از یک انجمن رهبری مدرسه نیکلاس که در 17 تا 19 نوامبر 2004 در دانشگاه دوک برگزار شد، گرفته شده است، محتوای de novo آن از بحث های انجمن گذشته است. نتیجه یک کتاب فرا رشته ای متشکل از 14 فصل است که در مجموع 31 نویسنده در آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی، اروپا و آفریقا نوشته شده اند.

این کتاب برای کارشناسان سیاست، دانشمندان علوم زندگی، رهبران دولت و تجارت، نویسندگان و فعالان بیوتکنولوژی نوشته شده است. تعداد کمی از تصمیم‌گیرندگان متوجه میزان بی‌سابقه‌ای هستند که اکنون فناوری تراریخته برای جنگل‌ها در مقیاس تجاری امکان‌پذیر است. تنها تعداد انگشت شماری از 550 گونه زنده مخروطی که برای ارزش کالایی استفاده می شود و حتی گونه های کمتری برای مزارع تراریخته در حال توسعه هستند. آزمایش‌های مزرعه‌ای تراریخته در دهه گذشته آغاز شد، اما هیچ گونه کاشت کاج تراریخته در سال 2005 وجود نداشت. اما ظهور درختان جنگلی تراریخته هنوز آنقدر جدید است که گفتگو در مورد مزایا و معایب آن به جامعه علمی محدود می‌شود. و گفت و گو باید به حوزه عمومی منتقل شود.

هدف این جلد ارائه محتوایی برای گفتگوهای عمومی در مورد ترکیب ژنتیکی جنگل های آینده است. بخش اول آن متشکل از دیدگاه‌های تحریک‌آمیز و مخالف در مورد مسئله مزارع مخروطی‌های تراریخته است. بخش‌های II و III به ترتیب با پیشرفت‌های تحقیقاتی در زمینه ژنومیک و تحقیقات بوم‌شناسی مخروطیان مرتبط دنبال می‌شوند. بخش IV نرخ پذیرش فناوری را برای مطالعات موردی مختلف پیش‌بینی می‌کند. در نهایت، بخش V وضعیت نظارت قانونی درختان جنگلی تراریخته را بین کانادا و ایالات متحده مقایسه می کند. اما آیا کتاب به هدف خود خواهد رسید؟ بار پاسخ به عهده خوانندگان آن است. آیا خوانندگان اقدام خواهند کرد - یا جنگل های تراریخته به عنوان جنگل های تراریخته بسیار دورافتاده یا روستایی تلقی می شوند که نمی توانند نگران نگرانی عمومی باشند؟

What is the future of genetically modified (or transgenic) conifer plantations? The content of this edited volume Landscapes, Genomics and Transgenic Conifers addresses this question directly - and indirectly - using language drawn from policy, forest history, genomics, metabolism, pollen dispersal and gene flow, landscape ecology, evolution, economics, technology transfer and regulatory oversight. Although the book takes its title from a Nicholas School Leadership forum held November 17-19, 2004 at Duke University, its de novo contents move past the forum’s deliberations. The result is a trans-disciplinary book composed of 14 chapters written by a total of 31 authors working in North America, South America, Europe and Africa.

The book is written for policy experts, life scientists, government and business leaders, biotechnology writers and activists. Few decision-makers realize the unprecedented degree to which transgenic technology is now possible for forests on a commercial scale. Only a handful of the 550 living conifer species used for commodity value and even fewer species are being developed for transgenic plantations. Transgenic field trials started within the last decade but no transgenic pine plantations exist in 2005. But emergence of transgenic forest trees is still so recent that dialogue about the pros and cons is confined to the scientific community. And dialogue must move out into the public domain.

The goal of this volume is to provide content for public deliberations about the genetic composition of future forests. Its Section I is composed of provocative and opposing views on the question of transgenic conifer plantations. Sections II and III follow with research advances on relevant conifer genomics and ecology research, respectively. Section IV forecasts rates of technology adoption for different case studies. Finally, Section V compares the status of regulatory oversight of transgenic forest trees between Canada and the United States. But will the book fulfil its goal? The burden of the answer lies with its readers. Will readers act – or will transgenic forests be seen as too remote or simply too rural to bother with the angst of public deliberation?