Lamb at the Altar: The Story of a Dance

حرکات او نامشخص است، کلماتش واژگون کننده، رقص های او بر خلاف کارهای انجام شده است. قبل - و این داستان نحوه عملکرد همه چیز است. دبورا هی که یکی از اعضای موسس تئاتر رقص معروف جادسون و یک مجری سابق در شرکت رقص مرس کانینگهام بود، به دلیل طراحی رقص آثار با استفاده از گروه‌های بزرگی از رقصندگان آموزش‌دیده و آموزش‌دیده که ترکیب‌های شگفت‌انگیز آن‌ها محدودیت‌های هنر را آزمایش می‌کند، به خوبی شناخته شده است. بره در محراب گزارش هی از یک سمینار چهار ماهه در مورد حرکت و اجرا است که در آستین، تگزاس، در سال 1991 برگزار شد. در آنجا، چهل و چهار رقصنده آموزش دیده و آموزش ندیده آزمایشگاه انسانی برای خلق هی توسط هی شدند. رقص بره، بره، بره . . . اثری که او بعداً آن را به یک قطعه انفرادی شبانه تقطیر کرد، بره در محراب. در کتاب خود، تا حدی بازتابی از زندگی او به عنوان یک رقصنده و طراح رقص، هی می گوید. چگونه این رقص بوجود آمد او شامل یک لیبرتو حرکتی (پارتیتور رقص منثور) و عکس‌های متعدد فیلیس لیدکر است که ظهور چهار ماهه رقص را مستند می‌کند.
هی با سبکی اصلی که تدریس و نوشتن او را مشخص کرده است، افکار خود را در حین پیشرفت رقص توصیف می‌کند. در مورد فرآیند و خود کار، و در نهایت ایجاد یک سند قابل توجه در مورد حرکات - دقیق و مرموز، ذهنی و فیزیکی - که در ساخت یک رقص نقش دارند. هی پس از جایگزینی تکنیک حرکت سنتی با فرمی که او آن را تمرین مدیتیشن اجرا می‌نامد، توضیح می‌دهد که چگونه رقص، مانند هر لحظه زنده، با درک مردن زنده می‌شود و سپس شامل رهایی از این ادراک از احساسات، روان‌شناختی، بالینی و فرهنگی می‌شود. نگرش به حرکت بره در محراب داستان این فرآیند را به گونه‌ای که به طور خاص در ایجاد یک قطعه انجام می‌شود، بیان می‌کند.

Her movements are uncharacteristic, her words subversive, her dances unlike anything done before—and this is the story of how it all works. A founding member of the famed Judson Dance Theater and a past performer in the Merce Cunningham Dance Company, Deborah Hay is well known for choreographing works using large groups of trained and untrained dancers whose surprising combinations test the limits of the art. Lamb at the Altar is Hay’s account of a four-month seminar on movement and performance held in Austin, Texas, in 1991. There, forty-four trained and untrained dancers became the human laboratory for Hay’s creation of the dance Lamb, lamb, lamb . . . , a work that she later distilled into an evening-length solo piece, Lamb at the Altar. In her book, in part a reflection on her life as a dancer and choreographer, Hay tells how this dance came to be. She includes a movement libretto (a prose dance score) and numerous photographs by Phyllis Liedeker documenting the dance’s four-month emergence.
In an original style that has marked her teaching and writing, Hay describes her thoughts as the dance progresses, commenting on the process and on the work itself, and ultimately creating a remarkable document on the movements—precise and mysterious, mental and physical—that go into the making of a dance. Having replaced traditional movement technique with a form she calls a performance meditation practice, Hay describes how dance is enlivened, as is each living moment, by the perception of dying and then involves a freeing of this perception from emotional, psychological, clinical, and cultural attitudes into movement. Lamb at the Altar tells the story of this process as specifically practiced in the creation of a single piece.