Lachmanns Regel für das Lateinische: eine Revision

دسته بندی: زبانشناسی
ویرایش:  
نویسندگان: Strunk Klaus.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 71 
زبان: German 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 12 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 32,000

[مجله پژوهش های زبانی تطبیقی ​​در زمینه زبان های هندواروپایی: مکمل ها. № 26] گوتینگن: Vandenhoeck & Ruprecht، 1976 - 71 p. نسخه ای به طور کلی شناخته شده و قابل قبول از این «قانون» که می توانست تناقضات، استثناها و دشواری های باقیمانده را برطرف کند - بسته به مفهوم پیشنهادی به روش های مختلف - با وجود چنین تلاش های متنوع هنوز به دست نیامده است. اصولاً دو دلیل متفاوت برای این وضعیت نابسامان قابل تصور است. یا هنوز یک ارزیابی علمی کاملاً دقیق از «قانون» مرتبط با نام لاخمان در تاریخ تحقیقات وجود ندارد. سپس جستجو باید برای نسخه ای واقعاً مناسب از نظم که بهتر از قبل تمام مطالب مرتبط را ثبت کند ادامه یابد. یا در مورد پدیده مورد بحث، اصلاً با قانون واقعی روبرو نیستیم که عموماً از نظر زبان الزام آور است و از فرآیندی یکنواخت بیرون آمده است که با توجه به آن باید به یک فرمول ساده و قطعی تقلیل داد. به شرایط، زمان و نتیجه عمل آن؛ در این مورد، بسیاری از تلاش‌های ناهمگون برای تعریفی که در نهایت به هدف خود ناکام ماندند، علی‌رغم همه ظرافت‌های انجام شده، باید به فرضیه اصلی کلی اما نادرست بازگردند که در واقع یک یافته زبان‌شناختی یکسان وجود دارد که به نوعی توسط آن تنظیم می‌شود. قانون و منتظر تحلیل کافی بود. برای اینکه ملاحظات زیر با اصطلاحات زیاد نباشد، در موارد زیر باید نامی مانند "قانون لاخمن" یا مشابه آن با علامت خنثی "L." جایگزین شود.

[Zeitschrift für vergleichende Sprachforschung auf dem Gebiet der indogermanischen Sprachen : Ergänzungshefte. № 26] Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht, 1976 — 71 S. Das sogenannte ,Lachmannsche Gesetz′ für das Lateinische ist in der Forschung häufig behandelt worden. Eine allgemein anerkannte und einleuchtende Fassung dieses ,Gesetzes′, die die — je nach vorgeschlagener Konzeption in unterschiedlicher Weise — bestehenbleibenden Widersprüche, Ausnahmen und Schwierigkeiten beseitigt hätte, konnte bisher jedoch trotz solchen vielfältigen Bemühungen nicht erreicht werden. Für diese unbefriedigende Situation sind prinzipiell zwei verschiedene Gründe denkbar. Entweder fehlt immer noch eine vollauf zutreffende wissenschaftliche Beurteilung des in der Forschungsgeschichte mit dem Namen Lachmanns verbundenen ,Gesetzes′; dann muß weiter nach einer wirklich zureichenden, das gesamte einschlägige Material besser als bisher erfassenden Version der Regularität gesucht werden. Oder aber wir haben es bei dem fraglichen Phänomen gar nicht mit einer eigentlichen, sprachlich allgemein verbindlichen und aus einem einheitlichen Prozeß hervorgegangenen Gesetzmäßigkeit zu tun, die nach Bedingungen, Zeit und Resultat ihres Wirkens auf eine einfache schlüssige Formel zu bringen wäre; in diesem Falle wären die vielen heterogenen und bei allem aufgewandten Scharfsinn letztlich ihr Ziel nicht erreichenden Definitionsversuche auf die generelle, aber unzutreffende Leithypothese zurückzuführen, daß tatsächlich ein uniformer, irgendwie gesetzmäßig geregelter und nur der adäquaten Analyse harrender sprachlicher Befund vorliege. Um die nachstehend angestellten Erwägungen nicht schon terminologisch vorzubelasten, soll im folgenden eine Bezeichnung wie ,Lachmanns Gesetz′) o.ä. durch die neutrale Sigle „L.″ ersetzt werden.