Kämpfe um soziale Ungleichheit: Machttheoretische Perspektiven

اگرچه جامعه شناسی نابرابری می تواند به تاریخ طولانی نگاه کند، اما تعدادی از مشکلات نظری وجود دارد که بارها و بارها به آنها می پردازد و با این وجود تا حد زیادی حل نشده باقی می مانند. آنها را می توان به دو سؤال اساسی تقلیل داد: 1. هماهنگی بین شرایط زندگی \"عینی\" و شیوه های \"ذهنی\" زندگی چگونه به وجود می آید؟ 2. بازنمایی‌های نابرابری اجتماعی از کدام قواعد پیروی می‌کنند، یعنی آیا آنها صرفاً «بازتاب»، «ساخت‌های گفتمانی» هستند یا از قوانین اجتماعی خود پیروی می‌کنند؟ چهار پاسخ ارائه و در نظر گرفته شده است: شکل‌گیری تثبیت‌شده-بیگانه نوربرت الیاس، استعاره مرکز-پیرامون راینهارد کرکل، نظریه عادت و میدان پیر بوردیو، و تمایز نظری سیستمی بین شمول و طرد. هر کدام از این پاسخ ها محاسن و محدودیت های خود را دارند. یکی از موارد اخیر این است که آنها فقط می توانند راه حل های جزئی ارائه دهند. بنابراین جامعه شناسی نابرابری با وظیفه توسعه حافظه شناسی (بوردیو) از بدنه نظریه موجود روبرو است که عمل تحقیقاتی را پیش خواهد برد.

Obschon die Ungleichheitssoziologie auf eine lange Geschichte zurückblickt, gibt es eine Reihe theoretischer Probleme, mit denen sie sich immer wieder neu beschäftigt und die trotzdem weitgehend ungelöst bleiben. Sie lassen sich auf zwei Grundfragen reduzieren: 1. Wie kommt die Abgestimmtheit zwischen "objektiven" Lebensbedingungen und "subjektiven" Lebensweisen zustande? 2. Welchen Regeln folgen die Repräsentationen sozialer Ungleichheit, d.h. sind sie bloße "Wiederspiegelungen", "diskursive Konstruktionen" oder folgen sie eigenen sozialen Regeln? Vier Antworten werden vorgestellt und erwogen: Norbert Elias' Etablierten-Außenseiter-Figuration, Reinhard Kreckels Zentrum-Peripherie-Metapher, Pierre Bourdieus Habitus- und Feldtheorie und die systemtheoretische Unterscheidung in Inklusion und Exklusion. Jede dieser Antworten hat ihre Vorzüge und Grenzen. Zu letzteren zählt, dass sie jeweils nur partielle Lösungen anbieten können. Damit steht die Ungleichheitssoziologie vor der Aufgabe, aus den vorhandenen Theoriebeständen Eselsbrücken (Bourdieu) zu entwickeln, welche die Forschungspraxis voranbringen.