Konjunkturpolitik: Fachwissenschaftliche Analysen und Unterrichtsempfehlung

جمهوری فدرال به تازگی از یک نقطه پایین اقتصادی رسیده است، که به طور قابل توجهی با رکودهای معمول بیست و پنج سال گذشته متفاوت است. در حالی که مشخصه توسعه اقتصادی در دوره از زمان تأسیس جمهوری فدرال بود که ما همیشه با بحران های رشد مواجه بودیم، یعنی تنها با افزایش متفاوت رشد اقتصادی، در سال 1975 مانند گذشته کاهش فعالیت اقتصادی را تجربه کردیم. فقط در سال 1967 کاهش مطلق تولید ناخالص ملی، کاهش فعالیت های سرمایه گذاری و افزایش محسوس بیکاری از ویژگی های بارز آن بحران هایی است که علم اقتصاد نام «افسردگی» را بر آن نهاده است. کاهش فعالیت های اقتصادی و افزایش بیکاری - پشت چنین نشانه های آماری ترس و سختی بسیاری از افراد نهفته است. شما می توانید با ترس سیاست انجام دهید. با ترس اقتصادی بیش از آن که مسئله وجود برای فرد است. سقوط جمهوری وایمار یک داستان هشدار دهنده است. درست است که پایان آن را نمی توان صرفاً پیامد تک علتی بحران اقتصادی جهانی دانست. با این وجود، هیتلر و حزبش می‌دانستند که چگونه از ترس‌های وجودی اقتصادی برای خود بهره‌برداری کنند. ترس از تباهی اقتصادی و ترس از بیکاری، افراد آسیب دیده را به آغوش کسانی سوق داد که قول می‌دادند آنچه را که غیرقابل درک می‌دانستند تفسیر کنند و می‌دانستند چگونه تجاوزات خود را به سمت بزغاله‌ها هدایت کنند و آینده‌ای بهتر را نوید دهند.</ p>

Soeben hat die Bundesrepublik einen konjunkturellen Tiefpunkt hinter sich ge­ bracht, der sich von den gewohnten Abschwüngen der letzten fünfundzwanzig Jahre deutlich unterschied. War für die Konjunkturentwicklung in der Zeit seit der Gründung der Bundesrepublik charakteristisch, daß wir es stets mit Wachs­ tumskrisen, also lediglich mit einer unterschiedlichen Zunahme des Wirtschafts­ wachstums - zu tun hatten, erlebten wir 1975 wie vorher nur 1967 eine Ab­ nahme der Wirtschaftstätigkeit. Absolute Abnahme des Bruttosozialprodukts, Abnahme der Investitionstätigkeit und spürbare Zunahme der Arbeitslosigkeit sind die hervorstechenden Merkmale jener Kriesenerscheinungen, die die Wirt­ schaftswissenschaft mit dem Namen "Depression" belegt. Abnahme der Wirtschaftstätigkeit und Zunahme der Arbeitslosigkeit - hinter solchen statistischen Kennzeichnungen stehen die Ängste und Nöte vieler Einzel­ menschen. Mit Angst kann man Politik machen. Mit wirtschaftlicher Angst um so mehr, als es hier für den einzelnen um eine Existenzfrage geht. Der Untergang der Weimarer Republik ist ein warnendes Beispiel. Zwar kann man ihr Ende nicht einfach monokausal als eine Folge der Weltwirtschaftskrise betrachten. Immerllin aber haben es Hitler und seine Partei verstanden, wirtschaftliche Existenzängste für sich auszuschlachten. Furcht vor dem wirtschaftlichen Ruin und Furcht vor Arbeitslosigkeit trieb die davon Betroffenen denen in die Arme, die sich anheischig machten, ihnen das für sie Unfaßliche zu deuten, und die es verstanden, ihre Aggressionen auf Sündenböcke zu lenken und bessere Zukunft zu versprechen.