Konfessionelle Wohlfahrtsverbände im Umbruch: Fortführung des deutschen Sonderwegs durch vorsorgende Sozialpolitik?

Caritas و Diakonie از بازیگران کلیدی در دولت رفاه آلمان هستند. آنها بخش بزرگی از خدمات دولت رفاه را ارائه می دهند و به طور پیوسته آنها را در طول زمان گسترش داده و متمایز کرده اند. در زمان‌های اخیر آنها مجبور شده‌اند خود را در تغییر ساختاری شرکت‌های رفاهی تغییر دهند. این جلد می پرسد که آنها تا چه حد خود را تحت مدیریت بازرگانی قرار دادند و توانستند هویت و ارتباط خود را با کلیسا حفظ کنند. در عین حال، تجزیه و تحلیل می شود که چگونه آنها پتانسیل سیاست اجتماعی پیشگیرانه را به منظور قرار دادن خود در جهت نوسازی دولت رفاه تشخیص دادند.

تحلیل سازمان، برنامه و فعالیت های عملیاتی سازمان‌های رفاهی فرقه‌ای در این فرآیند تحول با مصاحبه با ناظران بلندمدت انجمن‌های علم و عمل تکمیل می‌شود.

Caritas und Diakonie zählen zu den zentralen Akteuren im deutschen Sozialstaat. Sie stellen einen großen Anteil der sozialstaatlichen Leistungen bereit und haben diese im Laufe der Zeit stetig ausgeweitet und ausdifferenziert. In neuerer Zeit müssen sie sich im Strukturwandel des Wohlfahrtskorporatismus neu positionieren. In diesem Band wird danach gefragt, inwiefern sie sich einer betriebswirtschaftlichen Steuerung unterworfen haben und ihre Identität sowie ihre Verbindung zur Kirche bewahren konnten. Zugleich wird analysiert, wie sie die Potentiale vorsorgender Sozialpolitik erkannt haben, um sich für die Modernisierung des Sozialstaats aufzustellen.

Die Analyse der Organisation, der Programmatik und der operativen Tätigkeit der konfessionellen Wohlfahrtsverbände in diesem Transformationsprozess wird um Interviews mit langjährigen Beobachtern der Verbände aus Wissenschaft und Praxis ergänzt.