Knowledge and virtue in early Stoicism

این کتاب درباره دیدگاه ها و استدلال های معرفت شناختی رواقیون اولیه است. این پرسش‌ها را مورد بحث قرار می‌دهد: دانش چگونه ممکن است و چیست؟ چگونه چیزها را درک می کنیم و تصوراتی از آنها به دست می آوریم؟ آیا باید بر استدلال ها تکیه کنیم؟ چگونه می‌توانیم این همه اشتباه مرتکب شویم؟

نویسنده تلاش می‌کند تا گزارشی جامع و محافظه‌کارانه از معرفت‌شناسی رواقی به‌عنوان یک کل ارائه دهد که توسط کریسیپوس توسعه داده شد. او بر این نکته تأکید می‌کند که چگونه دیدگاه‌های معرفت‌شناختی رواقی‌ها در میان خود و با دیدگاه‌های فیزیک و منطق رواقی به هم مرتبط هستند.

تعدادی دیدگاه‌ها و استدلال‌های رواقی وجود دارد که ما هرگز از آنها مطلع نخواهیم شد. اما در سکستوس امپریکوس، جالینوس، پلوتارک، سیسرو و چند نویسنده دیگر، قطعاتی درباره معرفت شناسی رواقی وجود دارد. این کتاب مانند یک پازل بزرگ از این شواهد پراکنده است.

This book is about the epistemological views and arguments of the early Stoics. It discusses such questions as: How is knowledge possible, and what is it? How do we perceive things and acquire notions of them? Should we rely on arguments? How do we come to make so many mistakes?

The author tries to give a comprehensive and conservative account of Stoic epistemology as a whole as it was developed by Chrysippus. He emphasizes how the epistemological views of the Stoics are interrelated among themselves and with views from Stoic physics and logic.

There are a number of Stoic views and arguments that we will never know about. But there are passages on Stoic epistemology in Sextus Empiricus, Galen, Plutarch, Cicero, and a few others authors. The book is like a big jigsaw puzzle of these scattered pieces of evidence.