Kepler’s Physical Astronomy

نجوم فیزیکی کپلر گزارشی از فرمول بندی مجدد کپلر از نجوم به عنوان یک علم فیزیکی و استفاده موفقیت آمیز او از فیزیک (نادرست) به عنوان راهنما در اکتشافات نجومی خود است. این تنها روایت قابل اعتماد از منطق درونی به اصطلاح قوانین اول و دوم کپلر را ارائه می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه و تا چه حد کپلر فکر می‌کرد آنها را از اصول فیزیکی خود استخراج کرده است. برای اولین بار تلاش کپلر برای استفاده از کشف مبهم تیکو براهه برای متحد کردن و تایید تمام نظریه های فیزیکی خود را توضیح می دهد. همچنین نظریه پیچیده (و نادیده گرفته شده) را که کپلر برای توضیح ناهنجاری های اضافی مورد نیاز برای نظریه ماه ایجاد کرد، توصیف می کند.

Kepler's Physical Astronomy is an account of Kepler's reformulation of astronomy as a physical science, and of his successful use of (incorrect) physics as a guide in his astronomical discoveries. It presents the only reliable account of the internal logic of Kepler's so-called first and second laws, showing how and to what extent Kepler thought he had derived them from his physical principles. It explains for the first time Kepler's attempt to use an obscure discovery of Tycho Brahe to unify and confirm all of his own physical theories. It also describes the intricate (and neglected) theory which Kepler developed to account for the additional anomalies needed for the theory of the moon.