دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Milan Radanović
سری:
ناشر: Rosa Luxemburg Stiftung Southeast Europe
سال نشر: 2015
تعداد صفحات: 660
زبان: Serbian
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Kazna i zločin: snage kolaboracije u Srbiji. Odgovornost za ratne zločine (1941-1944) i vojni gubici (1944-1945) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مجازات و جنایت: نیروهای همکاری در صربستان مسئولیت جنایات جنگی (1941-1944) و خسارات نظامی (1944-1945) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
کتاب میلان رادانوویچ با عنوان «مجازات و جنایت: نقاط قوت همکاری در صربستان» که به تازگی منتشر شده است. مسئولیت جنایات جنگی (1941-1944) و خسارات نظامی (1944-1945)»، جامع ترین گاهشماری جنایات جنگی توسط نیروهای تحت فرماندهی درازا میهایلوویچ و تحت اقتدار دولت کوئیسلینگ میلان ندیچ را نشان می دهد که عمدتاً نوشته شده است. در منابع آرشیوی استفاده نشده این کتاب، در میان چیزهای دیگر، وقایع وحشت علیه مردم دهقان صربستان است که توسط تشکل های داخلی ضد کمونیست انجام می شود. کتاب رادانوویچ نمونهای از بحثهای مستدل با تاریخنگاری تجدیدنظرطلب در صربستان است زیرا آشکارا به نادیده گرفتن واقعیتهای تاریخی، توزیع نیمه اطلاعات و اطلاعات نادرست، ابهامزدایی بافت تاریخی و نتیجهگیری غیرعلمی توسط تجدیدنظرطلب اشاره میکند. مورخانی که به دوران جنگ جهانی دوم می پردازند. بنابراین، این نشریه افسانه تجدیدنظرطلب در مورد تیراندازی 9300 چتنیک توسط درازا میهایلوویچ در ماه مه 1945 در Zelengora و Sutjeska را ابهام می کند و به پنهان داشتن اهمیت دو عفو از نیمه دوم سال 1944 اشاره می کند که بر اساس آن یک عفو بزرگ تعدادی از چتنیکها، گاردهای داخلی کرواسی و گاردهای خانگی اسلوونیایی میتوانستند اسلحههای خود را زمین بگذارند یا به اردوگاه ضدفاشیستی بروند، مشروط بر اینکه مرتکب جنایات جنگی نباشند. رادانوویچ پیشنهاد میکند که آشتی ملی (ضروری که ظاهراً در پسزمینه درخواست بازپروری اعضای جنبشهای داخلی شکست خورده در سال 1945 قرار دارد) در اوایل سال 1944 با عفو فوقالذکر امکانپذیر شد و تا حد زیادی اجرا شد. نگارنده از مصادیق ترور انقلابی که توسط طرف حزبی انجام میشود، پرهیز نمیکند، ضمن اینکه بخشهای جداگانه ترور حزبی را مورد بحث قرار میدهد و همچنین کلیشههای متعددی را که روزنامهنگاری تاریخی و تاریخنگاری آکادمیک در مورد جنایات آزادیخواهان مطرح کردهاند، بهطور استدلالی به چالش میکشد.
Nedavno objavljena knjiga Milana Radanovića, “Kazna i zločin: snage kolaboracije u Srbiji. Odgovornost za ratne zločine (1941-1944) i vojni gubici (1944-1945)”, predstavlja najobuhvatniju kronologiju ratnih zločina snaga pod komandom Draže Mihailovića i pod ingerencijom kvislinške vlade Milana Nedića, pisanu pretežno na nekorištenim arhivskim izvorima. Knjiga, pored ostalog, predstavlja kroniku terora nad seljačkim narodom Srbije koju su sprovodile domaće antikomunističke formacije. Radanovićeva knjiga predstavlja primjer argumentirane polemike sa revizionističkom historiografijom u Srbiji jer otvoreno ukazuje na ignoriranja historijskih činjenica, plasiranja poluinformacija i dezinformacija, mistificiranja historijskog konteksta i donošenja neznanstvenih zaključaka od strane revizionističkih povjesničara koji obrađuju razdoblje Drugog svjetskog rata. Tako ova publikacija demistificira revizionistički mit o strijeljanju navodno 9.300 četnika Draže Mihailovića maja 1945. na Zelengori i Sutjesci i ukazuje na prešutkivanja značaja dviju amnestija iz druge polovice 1944. na osnovu kojih je velikom broju četnika, hrvatskih domobrana i slovenskih domobranaca omogućeno polaganje oružja ili prelaženje u antifašistički tabor, pod uslovom da nisu bili počinioci ratnih zločina. Radanović sugerira da je nacionalno pomirenje (imperativ koji navodno stoji u pozadini zahtjeva za rehabilitaciju pripadnika domaćih pokreta poraženih 1945.) omogućeno i umnogome sprovedeno još 1944., upravo navedenim amnestijama. Autor ne zaobilazi ni primjere revolucionarnog terora koje je sprovodila partizanska strana, pri čemu kontekstualizira pojedine epizode partizanskog terora, kao što argumentirano osporava brojne stereotipe plasirane od strane historijske publicistike i akademske historiografije na temu zločina oslobodilaca.