Katrina: A History 1915-2015

تاریخ قطعی کاترینا: حماسه ای از شهرسازی، نشان می دهد که چگونه مهندسان و مدیران نفت، سیاستمداران و موسیقی دانان و همسایگان سیاه و سفید نیواورلئان را ساختند، سپس زیر بار جاه طلبی های رقیب خود فرو رفت.< /b>

طوفان کاترینا در 29 اوت 2005 به نیواورلئان رسید، اما تصمیماتی که باعث این فاجعه شد تا قرن بیستم ادامه یافت. پس از آنکه شهر در سال 1915 طوفان بزرگی را پشت سر گذاشت، هیئت مدیره آب و فاضلاب آن معتقد بود که توسعه دهندگان می توانند با خیال راحت مسکنی را دور از ارتفاعات نزدیک می سی سی پی بسازند. و به این ترتیب نیواورلئان در مناطق پستی رشد کرد که برای خشک ماندن به یارانه های قابل توجه دولتی متکی بودند. هنگامی که سیستم معیوب آب‌ریز اطراف شهر و حومه آن از کار افتاد، این محله‌ها ویران شدند. خانه هایی که سیل زده شد متعلق به سیاه و سفیدپوست، ثروتمند و فقیر ساکن لوئیزیان بود. سیل کاترینا شهر قرن بیستم را فرا گرفت.

خط سیل یک داستان مهم در مورد کاترینا را بیان می کند، اما این تنها داستانی نیست که اهمیت دارد. اندی هوروویتز واکنش به سیل را بررسی می‌کند، زمانی که سیاست‌گذاران چالش‌های ناشی از آب را مجدداً تقسیم کردند و بازگشت به خانه را برای سفیدپوستان نیواورلئانی نسبت به آمریکایی‌های آفریقایی تبار آسان‌تر کرد. و او بررسی می کند که چگونه سود و بدهی های ایجاد شده توسط صنعت نفت لوئیزیانا برای یک قرن به طور نابرابر بین شهروندان این ایالت توزیع شده است، که هم رویای فراوانی و هم یک بحران فاجعه بار از دست دادن زمین را برانگیخته است که امروز نیز ادامه دارد.



> آشکار کردن رابطه بین نابرابری ساختاری و زیرساخت های فیزیکی رابطه ای که همه شهرهای آمریکا را شکل داده استکاترینا نگاهی مهیج از بلایای آینده ای را که ما در حال ایجاد آن هستیم ارائه می دهد.

The definitive history of Katrina: an epic of citymaking, revealing how engineers and oil executives, politicians and musicians, and neighbors black and white built New Orleans, then watched it sink under the weight of their competing ambitions.

Hurricane Katrina made landfall in New Orleans on August 29, 2005, but the decisions that caused the disaster extend across the twentieth century. After the city weathered a major hurricane in 1915, its Sewerage and Water Board believed that developers could safely build housing away from the high ground near the Mississippi. And so New Orleans grew in lowlands that relied on significant government subsidies to stay dry. When the flawed levee system surrounding the city and its suburbs failed, these were the neighborhoods that were devastated. The homes that flooded belonged to Louisianans black and white, rich and poor. Katrina’s flood washed over the twentieth-century city.

The flood line tells one important story about Katrina, but it is not the only story that matters. Andy Horowitz investigates the response to the flood, when policymakers reapportioned the challenges the water posed, making it easier for white New Orleanians to return home than it was for African Americans. And he explores how the profits and liabilities created by Louisiana’s oil industry have been distributed unevenly among the state’s citizens for a century, prompting both dreams of abundance—and a catastrophic land loss crisis that continues today.

Laying bare the relationship between structural inequality and physical infrastructure—a relationship that has shaped all American cities—Katrina offers a chilling glimpse of the future disasters we are already creating.