Karl Mannheims Analyse der Moderne: Mannheims erste Frankfurter Vorlesung von 1930. Edition und Studien

جمهوری وایمار دهه 1930 فرصت ها و خطرات انعکاسی شدن در جامعه مدرن را برای مانهایم نشان می دهد. او با شروع از پدیده «فاصله‌گذاری از زندگی»، در سخنرانی افتتاحیه فرانکفورت، ویژگی بازتابی-تجربی سبک‌های زندگی در مدرنیته را ترسیم می‌کند که معنای روشن خود را از دست داده است، اما دقیقاً به همین دلیل فرصت‌هایی برای توسعه نیز به دست آورده است.
سبک زندگی تجربی و رو به افزایش با این حال، تنوع معنا نیز خطراتی را در بر دارد. آنها مدینه فاضله های سکولار را تداعی می کنند که هدف آنها این است که به تنوع و تنوع امکانات زندگی جهت گیری یکسانی بدهند. ارتدکسی مانند فاشیسم و ​​همچنین مارکسیسم جزمی، اشکالی از چنین "دوباره سازی" را نشان می دهند. درک زمانی عمیق تر از تغییر مدرنیته در قرن بیستم، اما همچنین "حلقه مفقوده" در تداوم توسعه مانهایم. از مرحله دانش-جامعه شناختی تا سیاسی-جامعه شناختی آن.

Die Weimarer Republik der 30er Jahre macht für Mannheim die Chancen und Risiken des Reflexiv-Werdens moderner Gesellschaft anschaulich. Ausgehend vom Phänomen der "Lebensdistanzierung" skizziert er in seiner Frankfurter Antrittsvorlesung den reflexiv-experimentellen Charakter der Lebensstile in der Moderne, die ihre eindeutige Sinnausrichtung verloren, aber gerade dadurch auch an Entwicklungschancen gewonnen hat.
Die experimentierende Lebensführung und die zunehmende Sinndiversifizierung enthalten allerdings auch Risiken. Sie rufen säkulare Utopien hervor, deren Ziel es ist, der Variabilität und Vielfalt von Lebensmöglichkeiten eine einheitliche Ausrichtung zu geben. Orthodoxien wie der Faschismus, aber auch der dogmatische Marxismus stellen Formen derartiger "Reprimitivierung" dar.
Diese, im Diskurs um die "Zweite Moderne" auch heute zweifellos höchst aktuelle Zeitdiagnose, stellt nicht nur einen wesentlichen Beitrag zu einem zeitlich tieferen Verständnis des Wandels der Modernität im 20. Jahrhundert, sondern auch ein "missing link" in der Kontinuität der Entwicklung des Mannheimschen Werkes von seiner wissenssoziologischen zu seiner politisch-soziologischen Phase dar. Den werkgeschichtlichen wie aktuellen Bezug der Vorlesung analysieren ergänzende Beiträge.