Kant on Maxims and Moral Motivation: A New Interpretation

این کتاب دو مشکل جدی را که به نظر می‌رسد به فلسفه اخلاق کانت، یا به‌طور دقیق‌تر به مدل عاملیت عقلانی که زیربنای آن فلسفه اخلاقی است مرتبط است، ترسیم می‌کند: مشکل ناسازگاری تجربی و مشکل توجه اخلاقی نادرست. . بحث اصلی کتاب این است که هر دوی این مشکلات را می توان کنار زد. برای نشان دادن این موضوع، خوانش کاملاً بدیع از دیدگاه کانت در مورد کنش و انگیزه اخلاقی استدلال می‌کند.

در پرداختن به دو مشکل اصلی در فلسفه اخلاق کانت، این کتاب توضیح می‌دهد که چگونه اولین مشکل به وجود می‌آید، زیرا به نظر می‌رسد عناصر اصلی نظریه کنش کانت با تجربه زیسته ما از عاملیت و عاملیت اخلاقی در تطابق نیست. خاص برای مثال، این ایده که مشورت اخلاقی همواره به شکل آزمایش سیاست‌های شخصی در برابر امر مقوله‌ای به‌نظر می‌رسد، با پدیدارشناسی چنین استدلالی در تضاد به نظر می‌رسد، همانطور که این ادعا که همه اعمال ما از سیاست‌ها یا اصول کلی که صریحاً اتخاذ شده‌اند، سرچشمه می‌گیرد. سپس مسئله دوم را مورد بحث قرار می‌دهد که نشان می‌دهد چگونه نتیجه ادعای آشکار کانت است که وقتی یک عامل از روی وظیفه عمل می‌کند، دلیل او برای انجام این کار این است که اصل او قانونی است. به نظر می رسد که این توجه عامل اخلاقی را در جای اشتباهی قرار می دهد: به ماهیت اصول خود او، نه به دنیای افراد دیگر و موقعیت های اخلاقی برجسته. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه خوانش رمان پیشنهادی آن از دیدگاه‌های کانت، در نهایت تصویری ناآشنا اما جذاب از عامل خوش‌نیت کانتی را ترسیم می‌کند که بسیار بیشتر از آنچه به طور سنتی تصور می‌شد در جهان جا افتاده و درگیر است.

</ p>

This book outlines and circumvents two serious problems that appear to attach to Kant’s moral philosophy, or more precisely to the model of rational agency that underlies that moral philosophy: the problem of experiential incongruence and the problem of misdirected moral attention. The book’s central contention is that both these problems can be sidestepped. In order to demonstrate this, it argues for an entirely novel reading of Kant’s views on action and moral motivation.

In addressing the two main problems in Kant’s moral philosophy, the book explains how the first problem arises because the central elements of Kant’s theory of action seem not to square with our lived experience of agency, and moral agency in particular. For example, the idea that moral deliberation invariably takes the form of testing personal policies against the Categorical Imperative seems at odds with the phenomenology of such reasoning, as does the claim that all our actions proceed from explicitly adopted general policies, or maxims. It then goes on to discuss the second problem showing how it is a result of Kant’s apparent claim that when an agent acts from duty, her reason for doing so is that her maxim is lawlike. This seems to put the moral agent’s attention in the wrong place: on the nature of her own maxims, rather than on the world of other people and morally salient situations. The book shows how its proposed novel reading of Kant’s views ultimately paints an unfamiliar but appealing picture of the Kantian good-willed agent as much more embedded in and engaged with the world than has traditionally been supposed.