دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [1 ed.]
نویسندگان: Antje Roeben (editor). Norbert Wichard (editor)
سری:
ISBN (شابک) : 3110232294, 9783110232295
ناشر: De Gruyter
سال نشر: 2010
تعداد صفحات: 263
[277]
زبان: German
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Kann man denn auch nicht lachend sehr ernsthaft sein?: Sprachen und Spiele des Lachens in der Literatur به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آیا نمی توان در هنگام خندیدن خیلی جدی بود؟: زبان ها و بازی های خنده در ادبیات نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
بنابراین غیر ارادی ممکن است در موردی خاص مانند: خنده در ادبیات و به عنوان یک اثر، به ویژه در تئاتر، موضوع صحنه سازی پیچیده و به علاوه، نقطه محو ادعاهای شاعرانه، مردم شناختی و حتی اجتماعی-برنامه ای است. این به طیف وسیعی از ژانرها و فرم های ادبی، از نمایشنامه های کارناوال، مسخره و کمدی گرفته تا پارودی ها و طنزها تا بازی های زبانی یا جوک های مقاله ای مرتبط است. علل احتمالی خنده نیز دامنه وسیعی دارد: کسی که می خندد می تواند این کار را با تمسخر، از روی روحیه بالا، در مواجهه با حوادث خنده دار یا از روی ناامیدی انجام دهد. مینا فون بارنهلم لسینگ از قبل می دانست که چیزی جدی می تواند پشت خنده پنهان شود. با این وجود، مطالعات ادبی اغلب خندیدن را دشوار می دانستند زیرا به نظر می رسید با جدیت آنها ناسازگار است. با این حال، فاصله گرفتن از خود میتواند نگرش سازندهای باشد، بهویژه از نظر علمی: او عشق خود را به ادبیات از طریق گرانش پایاننامهها یا ترحمها ابراز نمیکند، بلکه با آگاهی از احتمال و تأمل، بهویژه در جنبههای بازیگوشی ادبیات و زندگی ابراز میکند. .
<!doctype html public "-//w3c//dtd html 4.0 transitional//en"> <html><head> <meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=iso-8859-1"> <meta content="mshtml 6.00.6000.16939" name="generator"></head> <body> <p>So unwillkürlich es im konkreten Fall erscheinen mag: Lachen in der Literatur und als Effekt, nicht zuletzt auf dem Theater, ist ein Gegenstand komplexer Inszenierungen und überdies Fluchtpunkt poetologischer, anthropologischer und sogar sozialprogrammatischer Ansprüche. Es ist mit einer ganzen Reihe von Gattungen und literarischen Formen verknüpft, von Fastnachtspiel, Posse und Komödie über Parodien und Satiren bis hin zum Sprachspiel oder essayistischen Witz. Weitgefächert sind auch die möglichen Ursachen des Lachens: Wer lacht, kann dies spottend, aus Übermut, angesichts komischer Unfälle oder aus Verzweiflung tun. Dass sich hinter dem Lachen einiges Ernsthafte verbergen kann, wusste bereits Lessings Minna von Barnhelm. Die Literaturwissenschaft hat sich mit dem Lachen trotzdem häufig schwergetan, weil es mit ihrer Seriosität unvereinbar schien. Lachende Selbstdistanz kann jedoch gerade auch wissenschaftlich eine produktive Haltung sein: Ihre Liebe zur Literatur bringt sie nicht durch Thesengravität oder Pathos zum Ausdruck, sondern mit Kontingenzbewusstsein und Reflexion zumal auf die spielerischen Seiten der Literatur wie des Lebens.</p></body></html>