Kalaupapa: The Mormon Experience in an Exiled Community

در قرن نوزدهم، بیماری هانسن، که بیشتر به عنوان جذام شناخته می شود، در جزایر هاوایی گسترش یافت و باعث شد که پادشاه هاوایی عملی را تصویب کند که همه افراد مبتلا به این بیماری را به کالاوپاپا، شبه جزیره ای در جزیره مولوکا تبعید کرد. 'من. کالاوپاپا از بقیه جهان جدا شده بود، با صخره های بی نظیر در یک طرف، اقیانوس در سه طرف دیگر، و تماس محدود با هر کسی، حتی عزیزان. نویسنده در Kalaupapa به تاریخ ناگفته Kalaupapa و ساکنان آن می پردازد و تجربه بیماران در شبه جزیره را بازگو می کند و بر ارتباط مورمون ها با آن تأکید می کند. با این کار، او داستان های الهام بخش از عشق، شجاعت، فداکاری و اجتماع را آشکار می کند.

In the nineteenth century, Hansen's disease, more commonly known as leprosy, spread through the Hawaiian Islands, causing the king of Hawaii to sanction an act that exiled all people afflicted with this disease to Kalaupapa, a peninsula on the island of Moloka'i. Kalaupapa was separated from the rest of the world, with sheer cliffs on one side, the ocean on the other three, and limited contact with anyone, even loved ones. In Kalaupapa, the author delves into the untold history of Kalaupapa and its inhabitants, recounting the patients' experience on the peninsula and emphasizing the Mormon connection to it. By so doing, he brings to light inspiring stories of love, courage, sacrifice, and community.