دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Kabuki: Baroque Fusion of the Arts
دانلود کتاب کابوکی: تلفیق هنرهای باروک
مشخصات کتاب
Kabuki: Baroque Fusion of the Arts
ویرایش:
نویسندگان: Kawatake Toshio
سری:
ISBN (شابک) : 4903452018, 9784903452012
ناشر: I House Press
سال نشر: 2006
تعداد صفحات: 331
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 53 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 50,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Kabuki: Baroque Fusion of the Arts به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب کابوکی: تلفیق هنرهای باروک نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب کابوکی: تلفیق هنرهای باروک
نویسنده این کتاب فرزند مورخ برجسته تئاتر، کاواتاکه شیگتوشی است که خود فرزندخوانده نمایشنامه نویس بزرگ کابوکی قرن نوزدهم کاواتاکه موکوامی بود. دومی حدود 360 نمایشنامه نوشت و کاواتاکه شیگتوشی محققی بسیار پرکار بود. پس نباید تعجب آور باشد که در پایان نامه کابوکی: تلفیق هنرهای باروک بخوانیم که کاواتاکه توشیو 78 کتاب «تاکنون» نوشته است. کاواتاکه (همانطور که در ادامه به او اشاره خواهم کرد) کتاب قبلی داشته است. ترجمه شده به انگلیسی، ژاپن روی صحنه (1990)، که مانند بخش اعظم محصول او، بر کابوکی تمرکز دارد، اما او در مورد جلد حاضر ادعا می کند که «می توان آن را نقطه اوج پنجاه سال تحصیل نامید. " (ص.279) تجربه گسترده او به عنوان تنظیم کننده و سرپرست تولیدات کابوکی هم در ژاپن و هم در تور. اگر این ادعا در مقدمه و نه در پایان نامه مطرح می شد، انتظاراتی را ایجاد می کرد که کتاب کاملاً برآورده نمی شود. با وجود برخی اشکالات، کتاب چیزهای زیادی برای ارائه دارد، به ویژه برای کسانی که با کابوکی آشنایی ندارند. اولین کتاب جدی انگلیسی زبان که به شدت بر کابوکی تمرکز داشت، کابوکی زو کینکاید: تئاتر محبوب ژاپن (1925) بود. پس از آن، تا دوره پس از جنگ، که شاهد انفجار علاقه بین المللی به کابوکی بود که در کتاب های فوبیون باورز، ارل ارنست، ماساکاتسو گونجی (در ترجمه)، جیمز آر. براندون، و دیگران، از جمله من، منعکس شد، هیچ چیز مهمی منتشر نشد. بسیاری از این گونه کتاب‌ها مرورهای مقدماتی کاملی بودند، که چند نمونه از آنها نمونه‌های برجسته‌ای از پژوهش و نگارش بودند، در حالی که تعداد کمتری تخصصی‌تر بودند و در مورد مسائل تاریخی، نمایشنامه‌ای یا زیبایی‌شناختی خاصی بحث می‌کردند. علیرغم وجود مطالعات جدی در مورد کابوکی (عمدتاً در مجموعه های ویرایش شده)، تعداد و عمق تحقیقات آنها با آثاری که به ویژه اخیراً توسط نویسندگانی مانند استیون براون، جانت گاف، گری به تئاتر غیر تئاتر ژاپن اختصاص داده شده است، قابل مقایسه نیست. یوکوتا موراکامی، اتسوکو تراساکی، مائه اسمتورست و اریک راث. (می توان اشاره کرد که Bunraku و Kyōgen در بررسی های کلی به زبان انگلیسی یا مطالعات تخصصی بسیار عقب هستند.) کتاب Kawatake یک مقدمه بسیار هوشمندانه برای کابوکی است اما هنوز هم یک مقدمه است. مطالب زیادی را پوشش می دهد که در کتاب های دیگر به ویژه کتاب های دو دهه اخیر آشنا شده است. در واقع، یکی از ایرادات آن بررسی مطالبی است که خود کاواتاکه در ژاپن در استیج معرفی کرده است. به عنوان مثال، او داستان اولین تورهای کابوکی به غرب در دهه 1960 را بازگو می کند، و اینکه چگونه - در کمال تعجب تهیه کنندگان ژاپنی - واکنش مخاطبان خارجی به نمایشنامه های دراماتیکی مانند Shunkan و Kanadehon Chūshingura (خزانه داری وفادار) بیشتر از این بود. به نمایشنامه‌های رقص غنایی مانند Musume Dōjōji (دوشیزه در معبد دوجو) یا تمرین‌های تئاتری از لحاظ بصری زیبا اما به‌طور دراماتیک مبهم مانند صحنه \"Kuruma biki\" (کشیدن کالسکه از هم جدا) در Sugawara denju tenarai kagami (Sugawara) خوشنویسی). کاواتاکه تجربه خود را به عنوان مشاور ادبی گروه نمایش می دهد و داده هایی را در مورد واکنش های مخاطب از طریق استفاده از پرسشنامه جمع آوری می کند. نمونه‌های دیگر دژاوو در بحث او درباره «صحنه سفر» کابوکی (michiyuki) دیده می‌شود. ریشه شناسی نمودار چینی-ژاپنی برای geki (درام)؛ نادر بودن هر چیزی مانند گذرگاه سالن (هانامیچی) در دیگر تئاترهای جهان ماقبل مدرن (و دشواری راه اندازی آن هنگام تورهای خارجی). و درک کابوکی به عنوان یک فرم تئاتر باروک. توضیح سوبوچی شویو از کابوکی به عنوان یک واهی، قیاسی که به زبان انگلیسی در کتاب پدر کاواتاکه، کابوکی: درام ژاپنی (1958) معرفی شده است، یکی دیگر از حوزه‌هایی است که کاواتاکه نیازی به بازیافت آن نداشت. علاوه بر این، چندین موضوع، که ممکن است چند سال پیش جدید تلقی می‌شدند، قبل از انتشار این کتاب با جزئیات بسیار بیشتری به خوانندگان انگلیسی زبان معرفی شدند: از جمله نقش فاوبیون باورز در پایان دادن به سانسور کابوکی در دوران اشغال. توسعه تاریخی هانامیچی..
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
The author of this book is the son of the distinguished theater historian, Kawatake Shigetoshi, who was himself the adopted son of the great nineteenth-century kabuki playwright Kawatake Mokuami. The latter wrote around 360 plays, and Kawatake Shigetoshi was a very prolific scholar; it should not be surprising, then, to read in the epilogue of Kabuki: Baroque Fusion of the Arts that Kawatake Toshio has written 78 books "so far." Kawatake (as I will refer to him hereafter) has had a previous book translated into English, Japan on Stage (1990), which, like the vast bulk of his output, focuses on kabuki, but he claims of the present volume that "it might be called the culmination of fifty years of scholarship not to mention" (p.279) his extensive experience as an arranger and supervisor of kabuki productions both in Japan and on tour. Had this claim been made in the prologue, rather than in the epilogue, it would have set up expectations that the book does not quite fulfill. Despite certain drawbacks, though, the book has much to offer, especially for those not very familiar with kabuki. The first serious English-language book strictly focused on kabuki was Zoë Kincaid's Kabuki: The Popular Theatre of Japan (1925). Subsequently, nothing of importance was published until the postwar period, which saw an explosion of international interest in kabuki reflected in books by Faubion Bowers, Earle Ernst, Masakatsu Gunji (in translation), James R. Brandon, and others, including myself. Many such books were thorough introductory overviews, several of them outstanding examples of both scholarship and writing, while a smaller number were more specialized, discussing particular historical, dramaturgical, or aesthetic issues. Despite the existence of serious studies of kabuki (primarily in edited collections), their number and the depth of their investigations do not compare with works that, especially recently, have been devoted to Japan's nōtheater by writers such as Steven Brown, Janet Goff, Gerry Yokota-Murakami, Etsuko Terasaki, Mae Smethurst, and Eric Rath. (Bunraku and kyōgen, it might be noted, lag far, far behind in either English-language overviews or specialized studies.) Kawatake's book is a very smart introduction to kabuki but it is still an introduction. It covers a lot of ground made familiar in other books, especially those of the last two decades. In fact, one of its flaws is its review of material that Kawatake himself introduced in Japan on Stage. For example, he retells the story of kabuki's first tours to the West in the 1960s, and how—to the surprise of the Japanese producers—foreign audiences reacted more positively to dramatic plays such as Shunkan and Kanadehon Chūshingura (Treasury of loyal retainers) than to lyrical dance plays such as Musume Dōjōji (The maiden at the Dōjō temple) or visually beautiful but dramatically vague theatricalist exercises like the "Kuruma biki" (Pulling the carriage apart) scene in Sugawara denju tenarai kagami (Sugawara and the secrets of calligraphy). Kawatake revisits his experience as a literary adviser to the troupe, gathering data on audience reactions via the use of questionnaires. Other déjà vu examples appear in his discussion of kabuki's "travel scene" (michiyuki); the etymology of the Sino-Japanese graph for geki (drama); the rarity of anything like the auditorium passageway (hanamichi) in other premodern world theaters (and the difficulty of setting one up when touring abroad); and the perception of kabuki as a baroque theater form. Tsubouchi Shōyō's explanation of kabuki as a chimera, an analogy introduced in English in Kawatake's father's book, Kabuki: Japanese Drama (1958), is another area Kawatake need not have recycled. Moreover, several subjects, which might have been considered new just a few years ago, were introduced to English-language readers in far greater detail elsewhere before this book's appearance: these include Faubion Bowers's role in ending the censorship of kabuki during the occupation; the historical development of the hanamichi..
