Jugend und Zukunft

برای یک روانشناس، آینده انسان، آنچه قرار است بیاید، چیزی که در انتظار اوست، حوزه کاری است که به سختی قابل دسترسی است. در صورت امکان، او اظهارات خود را بر اساس داده های تجربی استوار می کند. اگر کارش او را وادار به شهادت کند - تلویحاً هر گزارش کارشناسی این را در مورد رفتار آینده یک فرد یا گروهی از مردم می طلبد - از رفتار گذشته و حال و توجیه درونی آن شروع می کند. او با مفروضات فراوان و توضیحات محدود کننده احتمال، سعی می کند مسیر توسعه احتمالی را ترسیم کند. در سال های اخیر مطالب زیادی در مورد ماهیت علمی چنین لمس ناامنی نوشته و بحث شده است. این مجموعه از مشکلات در این پرسش که کدام روش دارای بیشترین ارزش پیش بینی کننده است: بالینی یا آماری، به نتیجه رسید. (ر.ک. به کار بسیار کامل P. B. Bierkens 1966) همچنین در کار حاضر جنبه های آینده زندگی انسان در پیش زمینه است. با این حال، این ها پیش بینی رویدادهای آینده نیستند. تنها تلاش در اینجا این بود که بدانیم جوان آینده شخصی خود را چگونه می بیند، چه انتظاراتی دارد، چه برنامه هایی دارد و چه آرزوهایی در این زمینه دارد. مهمتر از همه، رفتار کلامی خود جوانان می تواند اطلاعات کافی در مورد چنین انتظارات و نگرش هایی به ما بدهد. تعدادی از مدارس بسیار مایل بودند که در به دست آوردن مطالب تحقیقاتی لازم به ما کمک کنند. در این مرحله از شما بسیار سپاسگزارم. همچنین از همکارانی که در تهیه مطالب و ارزیابی نقش داشتند صمیمانه تشکر می کنم.

Für einen Psychologen ist die Zukunft des Menschen, das, was auf den Menschen zukommt, was ihm bevorsteht, ein kaum zugängliches Arbeitsgebiet. Er gründet seine Aussagen nach Möglichkeit auf empirisch gefundenen Daten. Zwingt ihn dennoch seine Arbeit - implizit verlangt das jedes Gutachten­ über künftige Verhaltensweisen eines Menschen oder einer Menschengruppe auszusagen, so geht er vom vergangenen und gegenwärtigen Verhalten und dessen innerer Begründung aus. Mit sehr viel Mutmaßungen und ein­ schränkenden Wahrscheinlichkeitserklärungen versucht er, einen möglichen Entwicklungsweg zu zeichnen. Über die Wissenschaftlichkeit eines solchen un­ sicheren Tastens ist in den letzten Jahren sehr viel geschrieben und diskutiert worden. Dieser Problemkreis spitzte sich zu in der Frage, welche Methode den größten Vorhersagewert besitze: die klinische oder die statistische. (V gl. hierzu die sehr gründliche Arbeit von P. B. Bierkens 1966) Auch in der vorliegenden Arbeit stehen Zukunfts aspekte des menschlichen Lebens im Vordergrund. Dabei handelt es sich allerdings nicht um Vorher­ sagen zukünftigen Geschehens. Hier wurde lediglich versucht, herauszufinden, wie der Jugendliche seine persönliche Zukunft sieht, welche Erwartungen, welche Planungen und welche Wünsche er in dieser Hinsicht hat. Über eine der­ artige Erwartungshaltung und Einstellung kann uns vor allem das verbale Verhalten von Jugendlichen selbst adäquate Information geben. Bei der Beschaffung des nötigen Untersuchungsmaterials haben uns eine Reihe von Schulen sehr bereitwillig geholfen. Ihnen sei an dieser Stelle recht herzlich gedankt. Auch den Kollegen, die bei der Materialbeschaffung und bei der Auswertung mitgewirkt haben, danke ich herzlich.