Juan Luis Vives Against the Pseudodialecticians: A Humanist Attack on Medieval Logic

رساله‌های انسان‌گرایانه ارائه‌شده در اینجا فقط پیرامون تاریخ منطق هستند، اما من فکر می‌کنم مورخان منطق ممکن است آنها را با علاقه بخوانند، اگر شاید با ناراحتی. در اوایل قرن شانزدهم، اومانیست‌ها در صدد برآمدند تا منطق قرون وسطی را بر اساس قیاس و بحث و جدال از بین ببرند و آن را در برنامه درسی دانشگاه با منطق «بلاغی» مبتنی بر استفاده از موضوعات و اقناع جایگزین کنند. تا حد زیادی موفق شدند. اگرچه منطق توتلی آریس زندگی پرنشاطی را در مدارس حفظ کرد، اما دیگر هرگز به برتری مطلقی که مدت‌ها در دانشگاه‌های شمالی از آن برخوردار بود، نرسید. مرسوم بوده است که استدلال‌های اومانیست‌ها را به صورت ظاهری در نظر بگیرند، و کلمه «مکتبی» همچنان دارای رنگ‌های تحقیرآمیز بوده است. درک این امر آسان است، زیرا تا همین اواخر دانش ما از دوره عالی منطق قرون وسطی اندک بوده است، و شهادت اومانیست ها در مورد وضعیت انحطاط آن در قرن شانزدهم، عمدتاً به صورت غیرانتقادی پذیرفته شده است. در دو دهه گذشته کار مهمی در زمینه منطق قرون وسطی دستاوردهای درخشان منطق دانان، فیلسوفان و دانشمندان علوم طبیعی قرن سیزدهم و چهاردهم را به دست آورده است. مطالعات جدید دائماً ظاهر می شوند و سیستم منطقی- معنایی ترمینیست ها نه تنها برای مورخان منطق، بلکه برای دانشجویان زبان شناسی و نشانه شناسی مدرن به قلمروی پربار تبدیل شده است.

The humanist treatises presented here are only peripheral to the history of logic, but I think historians of logic may read them with interest, if perhaps with irritation. In the early sixteenth century the humanists set about to demolish medieval logic based on syllogistic and disputation, and to replace it in the university curriculum with a 'rhetorical' logic based on the use of topics and persuasion. To a very large extent they succeeded. Although Aris­ totelian logic retained a vigorous life in the schools, it never again attained to the overwhelming primacy it had so long enjoyed in the northern universities. It has been the custom to take the arguments of the humanists at face value, and the word 'scholastic' has continued to have pejorative overtones. This is easy to understand, because until recently our knowledge of the high period of medieval logic has been slight, and the humanists' testimony as to its decadent state in the sixteenth century has, for the most part, been accepted uncritically. Within the past two decades important work on medieval logic has recovered the brilliant achievement of thirteenth and fourteenth century logicians, philosophers, and natural scientists. New studies are constantly appearing, and the logico-semantic system of the terminists has become fruitful territory not only for historians of logic but also for students of modern linguistics and semiotics.