Joyce's Rare View: The Nature of Things in Finnegans Wake

ریچارد بکمن استدلال می کند که خوانندگان Finnegans Wake باید روش جدیدی برای خواندن ایجاد کنند که از خود متن سرچشمه می گیرد. تمرکز بر نحوه ادراک در بیداری-- دیدن جهان به صورت مایل، زیرا اغلب تنها راه برای دستیابی به ماهیت چیزها است-- بکمن معتقد است که طنز جویس به نگاه کردن به صحنه عمومی بستگی دارد. از پشت، دیدگاهی در عین حال وادویی و فلسفی.

ادراک غیرمستقیم هم‌زمان مبنایی برای سخنان عجیب جویس است که معانی دوگانه و سه‌گانه ناسازگار را منتقل می‌کند، و همچنین شرحی از نحوه عملکرد ذهن. بنابراین، بکمن نشان می دهد، جهان شی در بیداری به اندازه یک رویای پریشان ناپایدار است، که تنها با نگاه اجمالی و حدس زدن به مضامین مشکوک اهمیت قابل دسترسی است. اگر بیداری فقط جنبه اشتباه چیزها را نشان دهد، این تصور به سختی متعلق به بیداری است، اما بکمن معتقد است که هیچ متن دیگری این ایده را با چنین قدرت تقلیدی ارائه نکرده است. آن را بسیار پرانرژی در زندگی به کار برد یا طنز زیادی از آن گرفت. در بیداری، جویس ادعای خود را برای انتخاب روش اشتباه و حتی عجیب و غریب برای در نظر گرفتن موقعیت انسانی - برخلاف فرهنگ همیشه حاضر نظرات دریافت شده - مطرح کرده است و کتابی را خلق می کند. زندگی که به هیچ جا و همه جا نمی رود، خود را مضاعف می کند، به طور روشمند چیزها را اشتباه می بیند، و شخصیت ها، رویدادها و معانی ذاتاً قابل برگشت را به ذهن متبادر می کند.

نوشته شده برای دانش‌آموزان ویک و محققان و منتقدان جویس که به دنبال تفسیری بدیع هستند که قسمت‌های آشنا را تازه‌تر کند، نمای نادر جویس خوانش‌های جدید و دقیقی از تعداد بی شماری از قطعات و عبارات در بیداری، که بسیاری از مضامین این طنز دایره المعارفی را روشن می کند.

 

Richard Beckman argues that readers of Finnegans Wake must develop a new method of reading that flows from the text itself. Focusing on the mode of perception in the Wake--seeing the world obliquely because that is often the only way to get at the nature of things--Beckman maintains that Joyce’s satire depends on looking at the public scene from behind, a view at the same time vaudevillian and philosophic.

Indirect perception is at once the basis for Joyce’s peculiar locutions, conveying incompatible double and triple meanings, and also an account of how the mind works. Thus, Beckman shows, the object world in the Wake is as unstable as a troubled dream, accessible only by glimpses and guesses at suspected overtones of significance. If the Wake shows only the wrong side of things, this perception hardly belongs to the Wake alone, but Beckman maintains that no other text has presented this idea with such imitative power, applied it to life so energetically, or wrung so much humor from it. In the Wake, Joyce has made his case for choosing the wrong and even oddball way of considering the human situation--as opposed to the ever-present culture of received opinions--and he creates a book of life that goes nowhere and everywhere, doubling back on itself, methodically seeing things the wrong way, and conjuring up characters, events, and meanings that are inherently reversible.

Written for students of the Wake and Joyce scholars and critics seeking innovative commentary that renders familiar passages fresh, Joyce’s Rare View offers new, close readings of a myriad of passages and phrases in the Wake, illuminating many of the themes of this encyclopedic satire.