John Dewey and the Artful Life: Pragmatism, Aesthetics, and Morality

تجربه زیباشناختی در سنت روشنفکری غرب سابقه ای طولانی و بحث برانگیز داشته است. به پیروی از کانت و هگل، تعامل انسان با طبیعت یا هنر غالباً جدا از مسائل مربوط به فعالیت عملی یا ارزش اخلاقی تصور شده است. این کتاب بررسی می‌کند که چگونه هنر می‌تواند به عنوان راهی برای پرورش اخلاقی دیده شود. اسکات استرود از اندیشه جان دیویی پراگماتیست آمریکایی استفاده می کند تا استدلال کند که هنر و زیبایی شناسی ارتباط نزدیکی با اخلاق دارند. دیویی راهی به ما می‌دهد تا ایده‌های خود را درباره اهداف، ابزار و تجربه دوباره مفهوم‌سازی کنیم تا ارزش اخلاقی تجربه زیبایی‌شناختی را در خود تجربه جذب، و همچنین در تجربه توجه بازتابی که توسط یک شی هنری برانگیخته می‌شود، قرار دهیم. p>

Aesthetic experience has had a long and contentious history in the Western intellectual tradition. Following Kant and Hegel, a human’s interaction with nature or art frequently has been conceptualized as separate from issues of practical activity or moral value. This book examines how art can be seen as a way of moral cultivation. Scott Stroud uses the thought of the American pragmatist John Dewey to argue that art and the aesthetic have a close connection to morality. Dewey gives us a way to reconceptualize our ideas of ends, means, and experience so as to locate the moral value of aesthetic experience in the experience of absorption itself, as well as in the experience of reflective attention evoked by an art object.