John Cage and Buddhist Ecopoetics: John Cage and the Performance of Nature

جان کیج در میان اولین موج هنرمندان و روشنفکران آمریکایی پس از جنگ بود که تحت تأثیر ذن بودیسم قرار گرفت و این تأثیری بود که او را به شدت درگیر بحران زیست محیطی کنونی ما کرد. پیتر جیگر در جان کیج و بوم‌شناسی بودایی می‌پرسد: بودیسم برای کیج چه معنایی داشت؟ و درک او از فلسفه بودایی چه تأثیری بر بازنمایی او از طبیعت داشت؟ به دنبال ابداعات خلاقانه خود کیج در قالب شعر-مقاله و استفاده او از متن چینی باستانی، I Ching برای شکل دادن به موسیقی و نوشتار خود، این کتاب یک زبان انتقادی جدید را ترسیم می کند که نوشتن و سکوت را دوباره پیکربندی می کند.

بازجویی از «ذن سبز» کیج در پرتو روانکاوی معاصر و نقد فرهنگی و همچنین چرخش بعدی او به سمت سیاست آنارشیستی، جان کیج و بوم‌شناسی بودایی سایتی انتقادی برای ذن در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد. الهام گرفته از "هیچ" که در قلب شعر کیج قرار دارد و به وضوح با نوشته های بوم شناختی او تلاقی می کند.

John Cage was among the first wave of post-war American artists and intellectuals to be influenced by Zen Buddhism and it was an influence that led him to become profoundly engaged with our current ecological crisis. In John Cage and Buddhist Ecopoetics, Peter Jaeger asks: what did Buddhism mean to Cage? And how did his understanding of Buddhist philosophy impact on his representation of nature? Following Cage's own creative innovations in the poem-essay form and his use of the ancient Chinese text, the I Ching to shape his music and writing, this book outlines a new critical language that reconfigures writing and silence.

Interrogating Cage's ‘green-Zen' in the light of contemporary psychoanalysis and cultural critique as well as his own later turn towards anarchist politics, John Cage and Buddhist Ecopoetics provides readers with a critically performative site for the Zen-inspired "nothing" which resides at the heart of Cage's poetics, and which so clearly intersects with his ecological writing.