Japan, Italy and the Road to the Tripartite Alliance

این کتاب از رویکردی مقایسه‌ای برای بررسی فرآیندهای تصمیم‌گیری در پشت سیاست‌های خارجی ژاپن و ایتالیا در مورد شرق آسیا، آفریقا، اروپا و مدیترانه استفاده می‌کند. این سیاست ها را در رابطه با قدرت های محور و بریتانیا در دهه 1930 بررسی می کند. هر دو ژاپن و ایتالیا شباهت های قابل توجهی در فرآیندهای تصمیم گیری خود داشتند که به نشان دادن عملکرد سیاست خارجی افراطی ناسیونالیستی و فاشیستی کمک می کند. این کار به جای شخصیت رهبران، مکانیسم تصمیم‌گیری در وزارتخانه‌های خارجه را بررسی می‌کند تا بفهمد چرا و چگونه هر دو کشور در نهایت شرکای غیرمنتظره‌ای را انتخاب کردند. اتحاد سه جانبه اغلب از طریق انگیزه‌های دیپلماتیک و شیوه‌های خودسرانه رهبری دیکتاتوری در آلمان نازی، ایتالیای فاشیست و ژاپن فوق‌ناسیونالیست درک شده است. این کتاب سیاست‌های خارجی ایتالیا و ژاپن را مقایسه می‌کند و به روابط دیپلماتیک آنها با بریتانیا نگاه می‌کند، عاملی کلیدی امپریالیستی در گسترش آنها به شرق آسیا و آفریقا، که این قدرت‌های محور را در مقابل آلمان قرار می‌دهد، که معمولاً تصور می‌شود دیپلماسی فاشیستی را نشان می‌دهد.

This book employs a comparative approach to explore the decision-making processes behind the Japanese and Italian foreign policies concerned with East Asia, Africa, Europe and the Mediterranean. It explores these policies in relation to the Axis powers and Britain in the 1930s. Both Japan and Italy shared significant similarities in their decision-making processes, which help to illustrate the workings of ultra-nationalist and fascist foreign policy. The work examines the mechanism of decision-making in the foreign ministries, rather than the personalities of leaders, in order to understand why and how both countries finally chose unexpected partners. The Tripartite Alliance has often been perceived through the diplomatic motives and arbitrary manners of dictatorial leadership in Nazi Germany, Fascist Italy and ultra-nationalist Japan individually. This book compares the foreign policies of Italy and Japan and looks outwards to their diplomatic relations with Britain, a key imperial factor in their expansions into East Asia and Africa, contrasting these Axis powers with Germany, usually thought to typify fascist diplomacy.