دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: نویسندگان: David R. Higgins, Richard Chasemore سری: Osprey Duel 58 ISBN (شابک) : 9781782002956 ناشر: Osprey Publishing سال نشر: 2014 تعداد صفحات: 82 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 4 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Jagdpanther vs SU-100: Eastern Front, 1945 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب Jagdpanther vs SU-100: جبهه شرقی ، 1945 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
اوج طراحی ناوشکن تانک آلمانی و شوروی با تفنگ بزرگ را می توان در درگیری های آنها در مجارستان در بهار 1945 یافت. با پایان یافتن جنگ جهانی دوم در اروپا، توسعه و دکترین زره پوش چندین سال تغییرات شدیدی را تجربه کرده بود، به ویژه. در بوته های جبهه شرقی. Jagdpanther آلمانی و SU-100 شوروی، هر دو طراحی ناوشکن تانک بدون برجک مبتنی بر شاسی تانک برجک "سنتی"، نمونه های اوج چگونگی پیشرفت تجربه، منابع و محدودیت های زمانی بودند که وسایل نقلیه ای را تولید کردند که برای نقش های دفاعی مناسب بودند. و به ترتیب تخلف Jagdpanther نشان دهنده یک راه حل متعادل و استفاده عالی از منابع محدود بود، در حالی که SU-100 یک پیشرفت طبیعی از SU-85 ابتدایی اما متعدد بود. با گسترش نقش تانک ها از پشتیبانی اساسی پیاده نظام به ضد تانک، ضخامت زره و تسلیحات افزایش یافت تا AFV ها بتوانند بهتر از چنین برخوردهایی جان سالم به در ببرند. تانک های برجکی که به دلیل محدودیت های تحمیل شده توسط اندازه حلقه برجک و تعلیق، با تسلیحات بزرگتر ارتقاء داده می شوند و به سختی ارتقا می یابند، در برخی زمینه ها جای خود را به طرح های جدید دادند. شوروی ها و آلمانی ها به طور یکسان دریافتند که می توان اسلحه های قوی تری را مستقیماً در بدنه نصب کرد که به نوبه خود ظاهر خودرو را کاهش داد و باعث افزایش حفاظت از زره برای وزن شد. یک مسابقه تسلیحاتی سریع منجر به این شد که شرق هر یک از طرفین در تلاش برای ایجاد لبه میدان نبرد، حتی برای مدتی محدود، بود. برای آلمانیها، Jagdpanther با بازوی 8.8 سانتیمتری برای نقشهای تدافعیتر، مانند کمین یا محافظت از جناحین در فواصل دور در نظر گرفته شده بود، جایی که مناظر برتر و گلولههای با سرعت بالا مزیتی را به همراه داشت. زره شیب دار و وزن نسبتاً سبک آن به این معناست که برخلاف Jagdtiger حجیم تر (و کمتر کاربردی) (مشتق شده Tiger II)، می تواند در ظرفیت های متحرک تری نیز عمل کند. اپتیک برتر آن مزایای کلیدی قدرت آتش را ارائه می کرد، اما منشأ آن در طراحی بیش از حد مهندسی شده پلنگ به این معنی بود که آن را مستعد خرابی و مشکلات مکانیکی بود. در مقابل، نزدیکترین مشابه شوروی، SU-100، برای عملیات در کنار زرهها و نیروهای مکانیزه در ظرفیت تهاجمی طراحی شده بود، جایی که تفنگ اصلی 100 میلیمتری آن به مقابله با زرههای سنگینتر دشمن کمک میکرد. اگرچه سرعت و حفاظت زرهی آن قابل مقایسه بود، اما تعداد بیشتری که در اواخر جنگ به میدان رفتند اغلب در برابر دشمنی که به طور فزاینده ای مجبور به جنگیدن با وجود تدارکات و آموزش ناکافی بود تعیین کننده بود. در این مرحله از درگیری، آلمانیها مجبور شدند گروههای رزمی موقت را برای هماهنگ کردن داراییهای گروههای مادر تخریبشده خود بپذیرند. شوروی ها نیز به نوبه خود از شتاب عملیاتی برخوردار بودند و شاید کمتر نگران تلفات تاکتیکی بودند، تا حدی زیرا وسایل نقلیه بی حرکت می توانستند راحت تر بازیابی شوند و دوباره وارد نبرد شوند.
The culmination of big-gun German and Soviet tank destroyer design can be found in their clashes in Hungary in the spring of 1945. As World War II in Europe reached its end, armor development and doctrine had experienced several years of massively accelerated change, especially within the crucible of the Eastern Front. The German Jagdpanther and Soviet SU-100, both turretless tank destroyer designs based on a 'traditional' turret-tank chassis, were the culminating examples of how the progression of experience, resources and time constraints produced vehicles that were well suited for roles of defence and offence, respectively. The Jagdpanther represented a well-balanced solution and an excellent use of limited resources, while the SU-100 was a natural progression of the rudimentary but numerous SU-85. As the role of tanks broadened from essentially infantry support to anti-tank, armor thickness and armament increased to enable AFVs better to survive such encounters. Expensive and hard to upgrade with larger armament owing to the constraints imposed by turret-ring size and suspension, turreted tanks gave way in some contexts to new designs. The Soviets and the Germans alike found that more powerful guns could be installed directly into the hull, which in turn reduced the vehicle's silhouette, and allowed for increased armour protection for the weight. A rapid arms race resulted in the East with each side attempting to develop a battlefield edge, if only for a limited time. For the Germans the 8.8cm-armed Jagdpanther was intended for more defensive roles, such as ambushing or flank protection at long range where its superior sights and high-velocity rounds imparted an advantage. Its sloped armor and relatively light weight meant, unlike the more massive (and less practical) Jagdtiger (a Tiger II derivative), it could also operate in a more mobile capacity. Its superior optics offered key firepower advantages, but its origins in the overengineered Panther design meant it was susceptible to breakdown and mechanical problems. In contrast, the closest Soviet equivalent, the SU-100, was designed to operate alongside armor and mechanized forces in an offensive capacity, where its 100mm main gun would help counter heavier enemy armour when encountered. Although its speed and armour protection were comparable, the greater numbers fielded late in the war often proved decisive against an adversary increasingly forced to fight despite inadequate logistics and training. By this stage of the conflict, the Germans were forced to adopt ad hoc battle groups to coordinate their decimated parent formations' assets. The Soviets in turn possessed operational momentum, and were perhaps less concerned with tactical losses, in part as immobilized vehicles could be more easily recovered and reintroduced into combat.
Cover
Title
Contents
Introduction
Chronology
Design and Development
Technical Specifications
The Strategic Situation
The Combatants
Combat
Statistics and Analysis
Aftermath
Bibliography
Related Titles
Imprint.