Italy in the International System from Détente to the End of the Cold War: The Underrated Ally

این مجموعه ویرایش شده رویکرد جدیدی را برای مطالعه سیاست خارجی ایتالیا از دهه 1960 تا پایان جنگ سرد ارائه می دهد و اهداف پیچیده و گاه مبهم آن را به دلیل پیچیدگی های سیستم داخلی و موقعیت ظریف در گسل برجسته می کند. خط تقسیم شرق-غرب و شمال-جنوب. بر اساس عقاید دریافتی، ایتالیا در دوران جنگ سرد بیش از آن که عاملی در سیاست خارجی فعال باشد، خود را به سخن گفتن به اتحاد غربی و روند ادغام اروپا، بدون هیچ گونه ادعایی برای اعمال نفوذ بین المللی قابل توجه محدود می کرد. یازده مقاله مورخان برجسته ایتالیایی نقش بین‌المللی ایتالیا را دوباره ارزیابی می‌کنند و به سه موضوع پیچیده و درهم تنیده می‌پردازند، یعنی بعد سیاسی-دیپلماتیک این کشور. عوامل اقتصادی مؤثر بر موضع بین المللی رم؛ و نقش ایتالیا در رویکردهای جدید به نظام بین‌الملل و تأثیر فرهنگ احزاب سیاسی در سیاست خارجی این کشور.

This edited collection offers a new approach to the study of Italy’s foreign policy from the 1960s to the end of the Cold War, highlighting its complex and sometimes ambiguous goals, due to the intricacies of its internal system and delicate position in the fault line of the East-West and North-South divides. According to received opinion, during the Cold War era Italy was more an object rather than a factor in active foreign policy, limiting itself to paying lip service to the Western alliance and the European integration process, without any pretension to exerting a substantial international influence. Eleven contributions by leading Italian historians reappraise Italy’s international role, addressing three complex and intertwined issues, namely, the country’s political-diplomatic dimension; the economic factors affecting Rome’s international stance; and Italy’s role in new approaches to the international system and the influence of political parties’ cultures in the nation’s foreign policy.