Italy in International Relations : The Foreign Policy Conundrum

این کتاب با هدف ارائه نمای کلی از سیاست خارجی ایتالیا از لحظه اتحاد تا تأسیس اتحادیه اروپا است. سه نقطه عطف برای روشن شدن سیاست خارجی ایتالیا حیاتی است: 1861، اعلام پادشاهی ایتالیا. 1943، زمانی که ایتالیا در جنگ جهانی دوم تسلیم شد. 1992، امضای معاهده ماستریخت. موقعیت بین المللی ایتالیا همچنان برای بسیاری از ناظران معمایی است و این موضوع به تعابیر نادرست و تعصبات دامن می زند. این کتاب استدلال می کند که ایتالیا با سایر کشورهای اروپایی متفاوت است اما متفاوت نیست. نخبگان ایتالیایی به طور سنتی سیاست خارجی را ابزاری برای تامین امنیت دولت و واردات مدل‌های توسعه می‌دانند. ایتالیا همچنان می تواند به امنیت بین المللی و تقویت اتحادیه اروپا کمک کند. در عین حال، ایتالیا یک کشور سازگار ناب نیست و همیشه یک نگرش انتقادی نسبت به سیستم بین المللی که در آن گنجانده شده است حفظ کرده است.

This book aims to provide an overview of Italian foreign policy from the moment of unification to the establishment of the European Union. Three turning points are crucial in order to clarify Italy’s foreign policy: 1861, the proclamation of the Italian Kingdom; 1943, when Italy surrendered in World War II; 1992, the signing of the Maastricht Treaty. The international position of Italy continues to be an enigma for many observers and this fuels misinterpretations and prejudices. This book argues that Italy is different but not divergent from other European countries. Italian elites have traditionally seen foreign policy as an instrument to secure the state and import models for development. Italy can still contribute to international security and the strengthening of the EU. At the same time, Italy is not a pure adaptive country and has always maintained a critical attitude towards the international system in which it is incorporated.