Isoenzymes

ایزوآنزیم ها 20 سال پیش "کشف" شدند و در ابتدا به عنوان اتفاقاتی جالب اما نادر در نظر گرفته شدند. از آن زمان اطلاعات زیادی در مورد ناهمگنی آنزیم ها جمع آوری شده است و اکنون به نظر می رسد که حداقل نیمی از تمام آنزیم ها به صورت ایزوآنزیم وجود داشته باشند. این در بسیاری از زمینه های علوم زیستی و پزشکی مهم است. بنابراین مطالعات ایزوآنزیمی ماده آزمایشی اصلی را برای بحث رانش خنثی در ژنتیک و تکامل ارائه کرده است. آنها درک ما را از تنظیم متابولیک نه تنها در حیوانات بلکه در باکتری ها و گیاهان نیز بسیار گسترش داده اند. وجود آنها بسیاری از نشانگرهای بسیار حساس را برای مطالعه تمایز و توسعه و همچنین ارائه شاخص های بیان ژن نابجا در سرطان زایی و سایر فرآیندهای پاتولوژیک در دسترس قرار داده است. آنزیم های ایزو نیز به طور فزاینده ای در بیوشیمی بالینی تشخیصی استفاده می شوند. تعجب آور است که این پدیده که بر چنین بخش بالایی از آنزیم ها تأثیر می گذارد و به وضوح در بیوشیمی مهم است، در کتاب های درسی استاندارد آن موضوع توجه کمی به خود جلب می کند، درمان رسمی ایزوآنزیم شناسی در این موارد به ندرت از یک یا دو صفحه بیشتر می شود. این ممکن است به این دلیل باشد که «بیوشیمیدان خالص» تمایل داشته است که تنوع در خواص آنزیمی بین بافت‌ها را بیشتر به عنوان یک عارضه ناخواسته در نظر بگیرد تا منبع بالقوه بینش در مورد تنوع عملکرد بیولوژیکی.

Isoenzymes were 'discovered' 20 years ago and were at first regarded as interesting but rare occurrences. Since then a wealth of information on enzyme heterogeneity has accrued and it now seems likely that at least half of all enzymes exist as isoenzymes. This is important in many areas of biological and medical science. Thus isoenzyme studies have provided the main experimental substance for the neutral drift controversy in genetics and evolution; they have greatly extended our understanding of metabolic regulation not only in animals but also in bacteria and plants; their existence has made available a multitude of highly sensitive markers for the study of differentiation and development, as well as providing indices of aberrant gene expression in carcinogenesis and other pathological processes. Iso­ enzymes are also being used increasingly in diagnostic clinical bio­ chemistry. It is surprising that this phenomenon which affects such a high pro­ portion of enzymes and is clearly important in biochemistry should receive such scant attention in the standard textbooks of that subject, the formal treatment of isoenzymology in these rarely exceeding one or two pages. This may be because the 'pure biochemist' has tended to regard variation in enzyme properties between tissues more as an unwanted complication than as a potential source of insight into diversity of biological function.