Irish Cultures of Travel: Writing on the Continent, 1829-1914

این کتاب متون سفر را با هدف طبقه متوسط ​​نوظهور ایرلندی در قرن نوزدهم تحلیل می‌کند. برخلاف سفرنامه نویسی درباره ایرلند، سفرنامه نویسی ایرلندی درباره فضاهای خارجی کمتر مورد تحقیق قرار گرفته است. این مطالعه با تکیه بر طیف گسترده ای از مطالب نادیده گرفته شده و تمرکز بر مقاصد منتخب اروپایی، ویژگی های متمایز یک مجموعه ایرلندی را که اغلب گرایش های غالب در سفرنامه نویسی آنگلوساکسون را زیر و رو می کند، ترسیم می کند. همانطور که مشارکت ایرلندی را در یک گردشگری "توده ای" جدید ترسیم می کند، نشان می دهد که چگونه این مشارکت منجر به بحث های ایدئولوژیک داغ در فرهنگ چاپ ویکتوریایی و ادواردیایی ایرلندی شد. این بحث‌ها در «مردگان» جیمز جویس به اوج می‌رسد که در اینجا از طریق زمینه‌سازی‌های گفتمانی جدید بازخوانی می‌شود. این کتاب نور جدیدی را بر فرهنگ طبقه متوسط ​​در ایرلند قبل از استقلال، و رابطه ایرلند با اروپا می اندازد. روش مورد استفاده برای تعریف مجموعه ایرلندی آن نیز کمک های نوآورانه ای به مطالعه سفرنامه نویسی می کند.

This book analyses travel texts aimed at the emergent Irish middle classes in the long nineteenth century. Unlike travel writing about Ireland, Irish travel writing about foreign spaces has been under-researched. Drawing on a wide range of neglected material and focusing on selected European destinations, this study draws out the distinctive features of an Irish corpus that often subverts dominant trends in Anglo-Saxon travel writing. As it charts Irish participation in a new ‘mass’ tourism, it shows how that participation led to heated ideological debates in Victorian and Edwardian Irish print culture. Those debates culminate in James Joyce’s ‘The Dead’, which is here re-read through new discursive contextualizations. This book sheds new light on middle-class culture in pre-independence Ireland, and on Ireland’s relation to Europe. The methodology used to define its Irish corpus also makes innovative contributions to the study of travel writing.