Iran Between Two Revolutions

ایرواند آبراهامیان با تأکید بر تعامل بین سازمان‌های سیاسی و نیروهای اجتماعی، جامعه و سیاست ایران را در فاصله‌ی زمانی انقلاب مشروطه 1384 تا انقلاب اسلامی 1356 تا 1357 مورد بحث قرار می‌دهد. در اینجا مطالعه ای درباره ظهور تقسیمات افقی یا طبقات اجتماعی-اقتصادی در کشوری با تقسیمات عمودی قوی بر اساس قومیت، ایدئولوژی مذهبی و خاص گرایی منطقه ای ارائه شده است. پروفسور آبراهامیان بر ریشه‌های طبقاتی و قومی جنبش‌های رادیکال عمده در دوران مدرن، به‌ویژه جنبش مشروطه دهه 1900، حزب کمونیست توده در دهه 1940، مبارزات ملی‌گرایانه در اوایل دهه 1950، و خیزش اسلامی در دهه 1970 تمرکز می‌کند.

در این بررسی مبانی اجتماعی سیاست ایران، پروفسور آبراهامیان از آرشیوهای وزارت خارجه بریتانیا و دفتر هند استفاده می کند که به تازگی افتتاح شده است. روزنامه، خاطرات و زندگینامه منتشر شده در تهران بین سالهای 1906 و 1980; جلسات مجلس و سنای ایران؛ مصاحبه با سیاستمداران بازنشسته و فعال؛ و جزوات، کتاب‌ها و نشریات توزیع شده توسط گروه‌های تبعیدی در اروپا و آمریکای شمالی در دوره بین سال‌های 1953 و 1980.

پروفسور آبراهامیان به بررسی تأثیر تغییرات اجتماعی-اقتصادی بر ساختار سیاسی، به‌ویژه می‌پردازد. تحت حکومت رضاشاه و محمدرضا شاه، و اهمیت حزب توده و شکست رژیم شاه از سال 1953 تا 1978 را روشن می کند.