Inventing the "Great Awakening"

این کتاب تاریخچه ای از یک پدیده شگفت انگیز فراآتلانتیک است، یک احیای انجیلی محبوب که در آمریکا به عنوان اولین بیداری بزرگ (1735-1745) شناخته می شود. با شروع در اواسط دهه 1730، حامیان و مخالفان احیاء در مورد ماهیت خارق‌العاده چیزی که یکی از ناظران آن را «هیاهوی بزرگ» می‌نامید، با موعظه‌های بی‌مورد در فضای باز، تبلیغات روزنامه‌ها و گردهمایی‌های بیش از 20000 شرکت‌کننده اظهار نظر کردند. فرانک لمبرت، زندگی‌نامه‌نویس جورج وایتفیلد، رهبر بیداری بزرگ، مروری بر این قسمت مهم ارائه می‌دهد و توضیح جدیدی از منشأ آن ارائه می‌دهد.


بیداری بزرگ، هر چند دراماتیک، با این حال تا پس از وقوعش نامی از آن برده نشد. و رهبران آن هیچ دکترین یا ساختار سازمانی ایجاد نکردند که منجر به ثبت تاریخی شود. این فقدان اسناد به محققان اخیر اجازه داده است که پیشنهاد کنند که این جنبش توسط مورخان قرن نوزدهم \"اختراع\" شده است. برخی از متخصصان حتی فکر می‌کنند که به طور کامل توسط نسل‌های بعدی ساخته شده است، که به‌طور ماسبق رویدادهای پراکنده را برای ساختن یک توسعه تاریخی ادعایی مرتبط می‌کنند. با به چالش کشیدن این تفاسیر، لمبرت با این وجود نشان می دهد که بیداری بزرگ اختراع شده است - نه توسط مورخان، بلکه توسط انجیلیان قرن هجدهم که مروج مذهبی ماهر و مشتاق بودند. این افراد با گزارش یک جلسه دراماتیک در یک مکان به منظور تشویق گردهمایی در مکان‌های دیگر، از استراتژی‌های تجاری و رسانه‌های چاپی تازه محبوب برای ساختن یک احیاء استفاده کردند - چیزی که آنها همچنین معتقد بودند «کار خارق‌العاده خدا» است. آنها معنای خاصی را در رویدادهای معاصر می‌دیدند و به دنبال الگوی احیای فراآتلانتیکی بودند و انگیزه‌ای برای تولد دوباره معنوی را در آنچه به عنوان افول اخلاقی در آمریکای استعماری و خارج از آن تلقی می‌کردند، یافتند.


با بررسی متون. لامبرت نشان می‌دهد که این واعظان به طرز ماهرانه‌ای در کنار هم قرار داده‌اند و چگونه روایت احیای خود را برای خود، پیروان و مخالفانشان بازگو کرده‌اند. تحقیقات او احیاء را به عنوان تولیدات فرهنگی به تصویر می‌کشد و درک تازه‌ای از نحوه «تبلیغ کلام» مؤمنان با هر روش فنی و اجتماعی که مؤثرترین به نظر می‌رسد به دست می‌دهد.

This book is a history of an astounding transatlantic phenomenon, a popular evangelical revival known in America as the first Great Awakening (1735-1745). Beginning in the mid-1730s, supporters and opponents of the revival commented on the extraordinary nature of what one observer called the "great ado," with its extemporaneous outdoor preaching, newspaper publicity, and rallies of up to 20,000 participants. Frank Lambert, biographer of Great Awakening leader George Whitefield, offers an overview of this important episode and proposes a new explanation of its origins.


The Great Awakening, however dramatic, was nevertheless unnamed until after its occurrence, and its leaders created no doctrine nor organizational structure that would result in a historical record. That lack of documentation has allowed recent scholars to suggest that the movement was "invented" by nineteenth-century historians. Some specialists even think that it was wholly constructed by succeeding generations, who retroactively linked sporadic happenings to fabricate an alleged historic development. Challenging these interpretations, Lambert nevertheless demonstrates that the Great Awakening was invented--not by historians but by eighteenth-century evangelicals who were skillful and enthusiastic religious promoters. Reporting a dramatic meeting in one location in order to encourage gatherings in other places, these men used commercial strategies and newly popular print media to build a revival--one that they also believed to be an "extraordinary work of God." They saw a special meaning in contemporary events, looking for a transatlantic pattern of revival and finding a motive for spiritual rebirth in what they viewed as a moral decline in colonial America and abroad.


By examining the texts that these preachers skillfully put together, Lambert shows how they told and retold their revival account to themselves, their followers, and their opponents. His inquiries depict revivals as cultural productions and yield fresh understandings of how believers "spread the word" with whatever technical and social methods seem the most effective.