Inventing Bergson: Cultural Politics and the Parisian Avant-Garde

در آغاز قرن، فلسفه هانری برگسون فرانسه را مجذوب خود کرد و نظریه های برگسون در مورد شهود و élan vital بر مفاهیم هنری و سیاسی فرد برتر، آگاهی جمعی یک طبقه یا نژاد تأثیر گذاشت. و شخصیت خود ملت. در اینجا مارک آنتلیف نشان می دهد که چگونه هنرمندان مختلف در فرانسه قبل از جنگ، خود و هنرشان را در این کثرت گفتمان سیاسی قرار دادند. او با ارتباط متقابل جنبش‌هایی مانند فوتوریسم، کوبیسم و ​​فوویسم، تأثیر فراگیر برگسون را بر مدرنیسم در اروپا، به ویژه از نظر نظریه‌های شکل ارگانیک، روشن می‌کند.

Antliff آنارکو-فردگرایی جینو سورینی را به عنوان آنارکو سندیکالیسم سایر فوتوریست ها تعریف می کند و هر دو را با پوتو کوبیست ها که گفتمان چپ ناسیونالیسم سلتیک را پذیرفته بودند، در تضاد است. همه این گروه‌ها، از جمله «ریتمیست‌ها»، یک گروه بین‌المللی از نقاشان فاو، برگسونیسم خود را در واکنش به کارزار علیه برگسون که توسط سازمان سلطنتی L'Action Française راه‌اندازی شد، تعریف کردند. Antliff نشان می‌دهد که ارگانیسم مرکزی برگسونیسم این گروه‌های چپ میراثی پس از جنگ در ایدئولوژی‌های فاشیستی در فرانسه و ایتالیا داشته است و تبدیل نقد ضد سرمایه‌داری به سیاست ارتجاع را ترسیم می‌کند. بنابراین Antliff برگسونیسم این جنبش‌ها را به فرهنگ سیاسی بزرگ‌تری که آوانگارد پاریسی با آن روبه‌رو می‌شود مرتبط می‌کند، و رابطه متزلزل هنر و فرهنگ را با ایدئولوژی در فرانسه قبل از جنگ آشکار می‌کند.

At the turn of the century the philosophy of Henri Bergson captivated France, and Bergson's theories of intuition and élan vital influenced artistic and political notions of the supreme individual, the collective consciousness of a class or race, and the esprit of the nation itself. Here Mark Antliff demonstrates how various artists in prewar France positioned themselves and their art in this plurality of political discourse. By interrelating such movements as Futurism, Cubism, and Fauvism, he elucidates the pervasive impact of Bergson on Modernism in Europe, especially in terms of theories of organic form.

Antliff defines the anarcho-individualism of Gino Severini as it relates to the anarcho-syndicalism of other Futurists, and contrasts both to the Puteaux Cubists, who embraced a leftist discourse of Celtic nationalism. All these groups, including the "Rhythmists," an international group of Fauve painters, defined their Bergsonism in reaction to the campaign against Bergson launched by the royalist organization L'Action Française. Antliff shows that the organicism central to the Bergsonism of these leftist groups had a postwar legacy in fascist ideologies in France and Italy, and charts the transformation of an anticapitalist critique into the politics of reaction. Thus Antliff relates the Bergsonism of these movements to the larger political culture confronted by the Parisian avant-garde, exposing the volatile relation of art and culture to ideology in prewar France.