Introduction to Behavioral Science in Medicine

این کتاب محصول تجربه چندین ساله آموزش علوم رفتاری است به گونه ای که ارتباط آن را با پزشکی بالینی نشان می دهد. ما از واکنش ها و ارزیابی های بسیاری از دانشجویان سال اول پزشکی راهنمایی شده ایم. نتیجه یک چارچوب مفهومی متفاوت از آن چیزی است که ما و دیگران قبلاً امتحان کرده بودیم. از آنجایی که ارتباط بالینی دانش در مورد رفتار انسان برای بسیاری از دانش‌آموزان سال اول کمتر از سایر دوره‌های پیش بالینی سنتی آشکار است، کتاب‌ها و دوره‌هایی که به‌عنوان مقدمه‌ای کوتاه بر روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و عصب‌شناسی رفتاری سازماندهی شده‌اند، اغلب با استقبال ضعیفی مواجه شده‌اند. مکاتب و متون مختلف پزشکی راه هایی را برای غلبه بر این مشکل بررسی کرده اند. یک متن ارائه را حول مسائل بسیار عملی سازماندهی می‌کند که برای پزشک آینده جالب است: رابطه درمانی، مرگ و مردن، تمایلات جنسی و درد، برای ارائه چند مثال. دیگری بر مراحل رشد، دوره های چرخه زندگی انسان، به عنوان اصل سازماندهی آن تأکید می کند. هر دوی این رویکردها شایستگی دارند و با موفقیت در مدارس مختلف مورد استفاده قرار گرفته اند. با این حال، به نظر ما آنها یک نقص بالقوه جدی دارند. آن‌ها توجه دانش‌آموز را بیش از حد بر روی مسائل فوری‌تر جذاب‌تر مشکلات بالینی خاص یا روی مسائل رفتاری خاص سنی که راحت‌تر تشخیص داده می‌شوند، متمرکز می‌کنند. در زمان محدود موجود، آموزش اصول کلی عملکرد رفتاری انسان ممکن است نادیده گرفته شود.

This book is the product of many years' experience teaching behavioral science in a way that demonstrates its relevance to clinical medicine. We have been guided by the reactions and evaluations of many first-year medical students. The result is a conceptual framework different from those that we and others had tried before. Because the clinical relevance of knowledge about human behavior is less apparent to many first-year students than that of the other traditional pre­ clinical courses, books and courses organized as brief introductions to psychology, sociology, and behavioral neurology have often been poorly received. Various medical schools and texts have explored ways to overcome this difficulty. One text organizes the presentation around very practical problems which are of unmistakable interest to the future physician: the therapeutic relationship, death and dying, sexuality, and pain, to give a few examples. Another emphasizes stages of development, periods of the human life cycle, as its organizing principle. Both of these approaches have merit and have been used successfully in various schools. They seem to us, however, to have a potentially serious shortcoming. They focus student attention too much on the more immediately intriguing issues of specific clinical problems or on the more easily recognized age­ specific behavioral issues. In the limited time available, the teaching of general principles of human behavioral functioning may then be neglected.