مشخصات کتاب

Intervista al Comandante Giacca. La verità su Porzûs

ویرایش:  
نویسندگان: Mario Toffanin (Comandante Giacca)  
سری: Storia del movimento comunista 
 
ناشر: Quaderni di Rivoluzione 
سال نشر: 2005 
تعداد صفحات: 32 
زبان: Italian 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 5 مگابایت 

در صورت تبدیل فایل کتاب Intervista al Comandante Giacca. La verità su Porzûs به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب مصاحبه با فرمانده ژاکت. حقیقت در مورد Porzûs نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب مصاحبه با فرمانده ژاکت. حقیقت در مورد Porzûs

مصاحبه مارس 1998 با ماریو توفانین (فرمانده \"جیاکا\")، یکی از قهرمانان اصلی قتل عام پورزوس.\r\n\r\nاوسوپو تدارکات بریتانیایی را که متعلق به گاریبالدی‌ها بود تصاحب کردند، توافق با انگلیسی‌ها این بود که 30 درصد از هر پرتاب در اوسوپو برای گاریبالدی‌ها باشد. و برای حمله به پادگان های آلمانی و فاشیستی، سلاح هایی را بدست آوردند.»\r\n(از مصاحبه ای که در سال 1996 توسط فرمانده پارتیزان ماریو تافانین، ژاکت منتشر شد)\r\n\r\nآلبرتو بوولی، مدیر مؤسسه فریولی برای تاریخ جنبش آزادی‌بخش، در مصاحبه‌ای در 30 ژوئیه 1997 با کوریره دلا سرا گفت: «دستور مداخله در پورزوس از سوی اسلوونیایی‌ها صادر شد. مسئولیت فدراسیون کمونیستی اودینه. در هر صورت، او این کار را به Giacca سپرده بود، یک مرد آشفته معروف، با سابقه جنایی کثیف، وقتی لیزرو، کمیسر سیاسی بریگادهای گاریبالدی از قتل عام مطلع شد، خواست که جیکا و افرادش تیرباران شوند، اما جیاکا توسط اسلوونیایی ها محافظت می شد.\r\n\r\nقتل عام پورزوس شامل کشتار هفده پارتیزان (از جمله یک زن، زندانی سابق آنها) بریگاد اوسوپو، یک تشکیلات کاتولیک و سکولار-سوسیالیست، بین 7 و 18 فوریه 1945، توسط گروهی از پارتیزان ها - عمدتا گاپیست ها - بود. به حزب کمونیست ایتالیا این گروه از GAPهای فریولی تیپ های گاریبالدی توسط ماریو تافانین (نام جنگی ژاکت) رهبری می شد. این رویداد - که یکی از غم انگیزترین و بحث برانگیزترین رویدادهای مقاومت ایتالیا به حساب می آید - منشاء اختلافات متعدد در مورد محرکان قتل عام و انگیزه های آن بود و هنوز هم هست.\r\n\r\nدر زمستان 1944-1945، فرماندهی Decima Mas به دنبال گفتگو با برخی از اعضای Osoppo بود تا به مردم Osoppo پیشنهاد دهد تا دفاع مشترک از مرز ایتالیای شرقی را در برابر تشکیلات پارتیزانی یوگسلاوی سازماندهی کنند. همه چیز به بن بست ختم شد، اما این داستان هم توسط گاپیست ها برای توجیه قتل عام بلافاصله پس از حوادث و هم توسط مطبوعات کمونیستی پس از جنگ برای حمله به مردم اوسووا مورد استفاده قرار گرفت. همچنین لازم به ذکر است که در دوران پس از جنگ، روزنامه نگاران جناح راست چندین بار در مورد این موضوع گمانه زنی کردند و توافقی را مسلم می دانستند که هرگز حاصل نشد.\r\n\r\nدر همان دوره، ستوان ادگاردو سوگنو (مدیر سازمان فرانچی، گروهی از پارتیزان‌های بادوگلیانی)، در بافتن شبکه جاسوسی خود، با بریگاد اوسوپو نیز تماس گرفت و زمانی که سرنوشت نیروهای آلمانی مشخص به نظر می‌رسید، با شروع در سال 1945 او سعی می کرد مذاکره ای را با Xª Flottiglia MAS آغاز کند. شاهزاده جونیو والریو بورگزه به منظور هماهنگی و متحد کردن تلاش ها در یک جبهه مشترک برای جلوگیری از پیشروی شبه نظامیان یوگسلاوی به رهبری تیتو در سرزمین های شرقی ایستریا و منطقه جولیان.\r\n\r\nبرادر کوچکتر پیرپائولو پازولینی، گویدو معروف به \"ارمس\"، یکی از پارتیزان های اوسوپو، در سن نوزده سالگی در حوادث مرتبط با قتل عام پورزوس درگذشت.\r\n\r\nماریو توفانین \"جیاکا\" در سال 1946، در آغاز محاکمه برای قتل عام، به یوگسلاوی و سپس به چکسلواکی گریخت، و اغلب مصاحبه هایی را انجام می داد که در آن مدعی مشروعیت عمل خود در پورزوس بود که هدف آن از بین بردن \"جاسوسان و خائنان\" بود: \"اگر \"بولا\" (فرانچسکو دی گرگوری، عموی برادرزاده خواننده و ترانه سرا به همین نام) و دیگران را نمی کشتم، آنها مرا می کشتند. آنها خود را به نازی ها فروخته بودند.\" از آن زمان او هرگز به ایتالیا بازگشت.\r\n\r\nدر پایان ژوئیه 1978، اندکی پس از انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور جمهوری (دو ماه پس از قتل آلدو مورو)، ساندرو پرتینی او را مورد عفو قرار داد، اقدامی که توسط مفسران مختلف مورد اعتراض قرار گرفت.\r\n\r\nمناقشه بر سر نقش بریگادهای اوسوپو از سال 1990 به دلیل افشای عمومی وجود گلادیو، یک سازمان شبه نظامی مخفی که در داخل ناتو متولد شده بود، که تعدادی هنوز نامشخص به آن پایبند بودند، از سال 1990 دوباره منفجر شد. صدها نفر از پارتیزان های سابق اوسوپو. مناقشه زمانی به اوج خود رسید که رئیس جمهور وقت جمهوری فرانچسکو کوسیگا، طی بازدیدی از فریولی بین 7 و 9 فوریه 1992، علناً با گروهی از اعضای گلادیو ملاقات کرد و پارتیزان های کمونیست را متهم کرد که برای برقراری دیکتاتوری و دیکتاتوری مبارزه کرده اند. بر خلاف منافع ملی ایتالیا\r\n\r\nدر همان روزها، کوسیگا دیدار رسمی از پورزوس را لغو کرد و اعلام کرد که می‌خواهد از اتهامات PDS، وارث PCI، به سوء استفاده از کشتار و دخالت در کارزار انتخاباتی در جریان انتخابات سیاسی آتی اجتناب کند. مطبوعات در عوض معمار لغو سفر ریاست جمهوری در رئیس دولت جولیو آندرئوتی را شناسایی کردند.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Intervista del Marzo 1998 a Mario Toffanin (Comandante "Giacca"), uno dei protagonisti principali dell'eccidio di Porzûs. "Quelli della Osoppo, si appropriavano delle forniture inglesi che spettavano alle Garibaldi, l'accordo con gli inglesi era che il 30% di ogni lancio fatto alla Osoppo doveva essere destinato alle Garibaldi. Quelli della Osoppo non rispettarono mai l'accordo ed i Garibaldini per approvvigionarsi e procurarsi armi dovevano assaltare i presidi tedeschi e fascisti". (da un'intervista rilasciata nel 1996 dal comandante partigiano Mario Toffanin, Giacca) Alberto Buvoli, direttore dell'Istituto Friulano per la Storia del movimento di Liberazione, in un'intervista del 30 luglio 1997 al Corriere della Sera disse: "L'ordine di intervenire a Porzus venne dagli Sloveni. La responsabilità della federazione comunista di Udine è semmai di aver affidato il compito a Giacca, noto squilibrato, con una fedina penale già sporca. Quando Lizzero, commissario politico delle Brigate Garibaldi venne a sapere della strage, chiese che Giacca e i suoi venissero fucilati, ma Giacca era protetto dagli sloveni". L'eccidio di Porzûs consistette nell'uccisione, fra il 7 e il 18 febbraio 1945, di diciassette partigiani (tra cui una donna, loro ex prigioniera) della Brigata Osoppo, formazione di orientamento cattolico e laico-socialista, da parte di un gruppo di partigiani – in prevalenza gappisti – appartenenti al Partito Comunista Italiano. Questo gruppo di GAP friulani delle Brigate Garibaldi era capeggiato da Mario Toffanin (nome di battaglia Giacca). L'evento – considerato uno dei più tragici e controversi della Resistenza italiana – fu ed è tuttora fonte di numerose polemiche in ordine ai mandanti dell'eccidio e alle sue motivazioni. Nell'inverno 1944-45 il comando della Decima Mas cercò un abboccamento con alcuni esponenti della Osoppo, al fine di proporre agli osovani di organizzare una comune difesa del confine orientale italiano contro le formazioni partigiane jugoslave. Tutto si risolse in un nulla di fatto, ma la vicenda venne utilizzata sia dai gappisti per giustificare l'eccidio nell'immediatezza degli eventi, sia dalla stampa comunista nel dopoguerra per attaccare gli osovani. È anche da rilevare che nel dopoguerra la pubblicistica di destra ha più volte speculato sulla questione, dando per stipulato un accordo che invece non venne mai raggiunto. Nello stesso periodo, il tenente Edgardo Sogno (dirigente dell'Organizzazione Franchi, un gruppo di partigiani badogliani), nel tessere la sua rete spionistica, prese contatti anche con la Brigata Osoppo e, quando le sorti delle forze tedesche parevano oramai segnate, dall'inizio del 1945 avrebbe tentato di avviare una trattativa con la Xª Flottiglia M.A.S. del principe Junio Valerio Borghese al fine di coordinare ed unire gli sforzi in un fronte comune per fermare l'avanzata delle milizie jugoslave guidate da Tito nei territori orientali dell'Istria e dell'area giuliana. Il fratello minore di Pierpaolo Pasolini, Guido detto "Ermes", partigiano della Osoppo, morì appena diciannovenne nei fatti legati all'eccidio di Porzûs. Mario Toffanin "Giacca" nel 1946, all'inizio del processo per l'eccidio, fuggì in Jugoslavia e poi in Cecoslovacchia, rilasciando spesso interviste in cui rivendicava la legittimità della sua azione a Porzus, volta all'eliminazione di "spie e traditori": "Se non avessi ammazzato io "Bolla" (Francesco De Gregori, zio dell' omonimo nipote cantautore) e gli altri, mi avrebbero ucciso loro. Si erano venduti ai nazisti." Da allora non tornò mai più in Italia. A fine luglio 1978, poco dopo essere stato eletto Presidente della Repubblica (a due mesi dall'uccisione di Aldo Moro), Sandro Pertini gli concesse la grazia, atto che fu contestato da diversi commentatori. La polemica sul ruolo delle Brigate Osoppo riesplose a partire dal 1990, a causa della rivelazione pubblica dell'esistenza di Gladio, un'organizzazione paramilitare segreta sorta in ambito NATO, alla quale aderì un numero tuttora imprecisato – presumibilmente dell'ordine di alcune centinaia – di ex partigiani della Osoppo. La polemica raggiunse la sua acme quando l'allora presidente della Repubblica Francesco Cossiga, nel corso di una visita in Friuli fra il 7 e il 9 febbraio del 1992, incontrò pubblicamente un gruppo di appartenenti a Gladio, accusando i partigiani comunisti di aver combattuto anche per l'instaurazione di una dittatura e contro gli interessi nazionali dell'Italia. Negli stessi giorni Cossiga annullò una visita ufficiale a Porzûs, dichiarando di voler evitare accuse da parte del PDS, erede del PCI, di strumentalizzazione dell'eccidio e di ingerenze nella campagna elettorale in corso per le vicine elezioni politiche. La stampa individuò invece l'artefice dell'annullamento della visita presidenziale nel capo del governo Giulio Andreotti.

نظرات کاربران

کتاب های تصادفی

دانلود کتاب Framework Design Guidelines: Conventions, Idioms, and Patterns for Reusable .NET Libraries Second Edition

دانلود کتاب Internet of Things and BDS Application

دانلود کتاب Caxton's Eneydos

دانلود کتاب Emetophobia: Understanding and Treating Fear of Vomiting in Children and Adults

دانلود کتاب On expansions of arithmetical functions