Intertidal Ecology

ساحل دریا از دیرباز موضوع شیفتگی و مطالعه بوده است - ارسطو محقق یونانی باستان مشاهداتی انجام داد و در مورد خارپشت های دریایی مدیترانه نوشت. دانش قابل توجه در مورد اینکه چه چیزی بخوریم و کجا می توان آن را یافت، از دوران ماقبل تاریخ توسط سنت شفاهی در بسیاری از جوامع منتقل شده است - در بریتانیا هنوز عاقلانه نیست که ماه ها صدف را بدون "r" در آنها بخورند. در حدود سیصد سال گذشته، ما شاهد رسمی شدن علم بوده‌ایم و این البته اکولوژی جزر و مدی را تحت تأثیر قرار داده است. نمونه‌های طبقه‌بندی‌شده لینه که از سواحل دریا و بسیاری از گونه‌های رایج جمع‌آوری شده‌اند (Patella vulgata L.، Mytilus edulis L.، Littorina littorea (L.)) اثر او را دارند زیرا او به طور رسمی آنها را توصیف، نام‌گذاری و فهرست‌بندی کرده است. مورخان طبیعی اولیه الگوهای پهنه بندی را در نیمه اول قرن نوزدهم توصیف کردند (Audouin and Milne-Edwards, 1832) و ویکتوریایی ها با ظهور مد جدید تعطیلات ساحلی به تحسین کنندگان و جمع آوری کنندگان مشتاق حیوانات و گیاهان ساحلی تبدیل شدند (Gosse, 1856؛ کینگزلی، 1856). با حرفه ای شدن علم در اواخر قرن، زیست شناسان دریایی از جزر و مد برای دسترسی آسان به حیات دریایی برای کارهای طبقه بندی و مطالعات کلاسیک مورفولوژی عملکردی استفاده کردند. اولین مطالعات جدی در مورد بوم شناسی ساحل در این زمان انجام شد (مثلا

The seashore has long been the subject of fascination and study - the Ancient Greek scholar Aristotle made observations and wrote about Mediterranean sea urchins. The considerable knowledge of what to eat and where it could be found has been passed down since prehistoric times by oral tradition in many societies - in Britain it is still unwise to eat shellfish in months without an 'r' in them. Over the last three hundred years or so we have seen the formalization of science and this of course has touched intertidal ecology. Linnaeus classified specimens collected from the seashore and many common species (Patella vulgata L. , Mytilus edulis L. , Littorina littorea (L. )) bear his imprint because he formally described, named and catalogued them. Early natural historians described zonation patterns in the first part of the 19th century (Audouin and Milne-Edwards, 1832), and the Victorians became avid admirers and collectors of shore animals and plants with the advent of the new fashion of seaside holidays (Gosse, 1856; Kingsley, 1856). As science became professionalized towards the end of the century, marine biologists took advantage of low tides to gain easy access to marine life for taxonomic work and classical studies of functional morphology. The first serious studies of the ecology of the shore were made at this time (e. g.