Interpenetrating Polymer Networks and Related Materials

در کمال تعجب هیچ کس، تحقیقات و مهندسی بر روی مواد چند پلیمری به طور پیوسته در دهه های 1960 و 1970 افزایش یافته است. افراد بیشتر و بیشتری اظهار می کنند که ما در حال اتمام مونومرهای جدید برای پلیمریزاسیون هستیم و پلیمرهای بهبود یافته در آینده به شدت به ترکیب های هم افزایی مواد موجود بستگی دارد. در دوران اواسط دهه 1960، سه ترکیب چند پلیمری متمایز شناخته شد: مخلوط های پلیمری، پیوندها و بلوک ها. اگرچه شبکه‌های پلیمری متقابل، lPN‌ها، خیلی زود در تاریخ پلیمر تهیه شدند و قبلاً توسط میلار در سال 1960 نامگذاری شده‌اند، اما تا اواخر دهه 1960 و 1970 نقش نسبتاً کم‌کلیدی در پیشرفت‌های تحقیقاتی پلیمر داشتند. من ترجیح می‌دهم IPNها را زیرمجموعه‌ای از کوپلیمرهای پیوندی در نظر بگیرم. با این حال، توپولوژی منحصربه‌فرد IPNها ویژگی‌هایی را ارائه می‌دهد که به آسانی بدون حضور اتصالات عرضی قابل دستیابی نیست. یکی از اهداف این کتاب اشاره به انبوه کارهای انجام شده بر روی IPN ها یا مواد نزدیک به آن است. از آنجایی که بسیاری از مقالات و پتنت‌های مربوط به IPN ها چندان مشخص نیستند، این ادبیات به طور قابل توجهی بزرگتر از تصور اولیه است. همچنین ممکن است بسیاری از نویسندگان برای اولین بار در این صفحات یکدیگر را ملاقات کنند و متوجه شوند که روی یک توپولوژی مشترک کار می کنند. تعداد برنامه های پیشنهادی در ادبیات ثبت اختراع زیاد و رو به رشد است. شامل پلاستیک‌های مقاوم در برابر ضربه، رزین‌های تبادل یونی، مواد کاهش‌دهنده سر و صدا، نوعی الاستومر ترموپلاستیک و بسیاری موارد دیگر می‌شود.

To the surprise of practically no one, research and engineering on multi­ polymer materials has steadily increased through the 1960s and 1970s. More and more people are remarking that we are running out of new monomers to polymerize, and that the improved polymers of the future will depend heavily on synergistic combinations of existing materials. In the era of the mid-1960s, three distinct multipolymer combinations were recognized: polymer blends, grafts, and blocks. Although inter­ penetrating polymer networks, lPNs, were prepared very early in polymer history, and already named by Millar in 1960, they played a relatively low-key role in polymer research developments until the late 1960s and 1970s. I would prefer to consider the IPNs as a subdivision of the graft copolymers. Yet the unique topology of the IPNs imparts properties not easily obtainable without the presence of crosslinking. One of the objectives of this book is to point out the wealth of work done on IPNs or closely related materials. Since many papers and patents actually concerned with IPNs are not so designated, this literature is significantly larger than first imagined. It may also be that many authors will meet each other for the first time on these pages and realize that they are working on a common topology. The number of applications suggested in the patent literature is large­ and growing. Included are impact-resistant plastics, ion exchange resins, noise-damping materials, a type of thermoplastic elastomer, and many more.