International Organization in the Anarchical Society

این کتاب یکی از چالش‌های نظری کلیدی در چارچوب مفهومی مکتب انگلیسی، یعنی ماهیت نهادهای جامعه بین‌المللی را در بر می‌گیرد. ماهیت آنها را از طریق تجزیه و تحلیل رابطه سطوح اولیه و ثانویه شکل گیری نهادی تئوریزه می کند، که تاکنون در نظریه پردازی مدرسه انگلیسی تا حد زیادی نادیده گرفته شده است، و مطالعات موردی را برای روشن کردن این نظریه ارائه می دهد. تاکنون، مدرسه تا حد زیادی در مطالعه نهادهای ثانویه مانند سازمان‌ها و رژیم‌های بین‌المللی به‌عنوان موضوعات مستقل تحلیل شکست خورده است و آنها را صرفاً تحقق نهادهای اولیه می‌داند. با تکیه بر استدلال‌های حقوقی و سازنده‌گرایانه درباره ماهیت تشکیل‌دهنده نهادها، نشان می‌دهد که چگونه نهادهای اولیه سازمان‌ها و رژیم‌های ثانویه را تشکیل می‌دهند، اما همچنین چگونه نهادهای ثانویه سازمان‌هایی با ظرفیت‌هایی ایجاد می‌کنند که بر نهادهای اولیه تأثیر می‌گذارند و می‌توانند آن‌ها را تغییر دهند. بر اساس ایده‌های حقوقی و ساخت‌گرا، مدلی نظری را توسعه می‌دهد که نهادهای اولیه و ثانویه را به‌عنوان درک مشترکی می‌بیند که در فرآیندهای تاریخی قابل مشاهده تشکیل، بازتولید و مقررات در هم آمیخته شده‌اند.

This book takes up one of the key theoretical challenges in the English School’s conceptual framework, namely the nature of the institutions of international society. It theorizes their nature through an analysis of the relationship of primary and secondary levels of institutional formation, so far largely ignored in English School theorizing, and provides case studies to illuminate the theory. Hitherto, the School has largely failed to study secondary institutions such as international organizations and regimes as autonomous objects of analysis, seeing them as mere materializations of primary institutions. Building on legal and constructivist arguments about the constitutive character of institutions, it demonstrates how primary institutions frame secondary organizations and regimes, but also how secondary institutions construct agencies with capacities that impinge upon and can change primary institutions. Based on legal and constructivist ideas, it develops a theoretical model that sees primary and secondary institutions as shared understandings enmeshed in observable historical processes of constitution, reproduction and regulation.