Interferon and Cancer

اینترفرون اولین بار در سال 1957 کشف شد. در طول پنج سال گذشته تقریباً به یک کلمه خانگی تبدیل شده است. بسیاری بر این باورند که این دارو دارای اثربخشی ثابت شده در برابر سرطان و عفونت ویروسی است. رسانه ها هرگونه دیدگاه علمی جالب از داده های موجود را تحریف کرده اند. ما در مورد پیچیدگی سیستم اینترفرون چیزهای زیادی یاد گرفته ایم. ما برخی از سوئیچ های دخیل در بیان ژن اینترفرون و ترشح آن توسط سلول های تحریک شده ویروسی و ایمنی را می شناسیم. ما همچنین می دانیم که به یک گیرنده سطح سلولی متصل می شود و اثرات پیچیده خود را بر روی سلول های هدف توسط یک سری پیام رسان دوم واسطه می کند. ظهور تکنیک‌های جدید زیست‌شناسی مولکولی مدرن، مانند آنتی‌بادی‌های مونوکلونال و شبیه‌سازی ژن، تأثیر شگرفی بر میزان کسب دانش داشته است. چنین تکنیک‌هایی مقادیر تقریباً نامحدودی از اینترفرون با خالص‌سازی بالا را برای آزمایش‌های بالینی در بیماران مبتلا به طیفی از بیماری‌های عفونی و بدخیم در اختیار ما قرار داده‌اند. اطلاعاتی که ما گردآوری کرده‌ایم سؤالات بیشتری را ایجاد می‌کند. چرا باید چندین خانواده از ژن های اینترفرون وجود داشته باشد؟ نقش فیزیولوژیکی واقعی آنها چیست؟ چگونه آنها از نظر عملکردی به هم مرتبط هستند؟ اینترفرون به وضوح یک هورمون سلولی است که وسیله ارتباط بین سلول ها را فراهم می کند. این که آیا ارزش بالینی در مدیریت بیماران مبتلا به سلول های بیمار دارد یا خیر، باید مشخص شود. خلاصه این کتاب، دانش کنونی ما را در مورد اینترفرون ها به عنوان عوامل احتمالی سرطان نشان می دهد. واضح است که اینترفرون هیچ پنی سیلینی برای سرطان نیست.

Interferon was first discovered in 1957. Over the last five years it has become almost a household word. Many believe it to be a drug with already proven efficacy against cancer and viral infection. The media has distorted any cool scientific view of the data available. We have learned much about the complexity of the interferon system. We know some of the switches involved in interferon gene expression and its secretion by virally and immune stimulated cells. We also know that it binds to a cell surface receptor, mediating its complex effects on target cells by a series of second messengers. The advent of the new techniques of modern molecular biology, such as monoclonal antibodies and gene cloning, has had tremendous impact on the rate of acquisition of knowledge. Such techniques have provided us with almost unlimited quantities of highly purified interferon for clinical trial in patients with a spectrum of infectious and malignant diseases. The information we have gathered raises many more questions. Why should there be several families of interferon genes? What is their true physiolo­ gical role? How are they interrelated functionally? Interferon is clearly a cellular hormone providing a means of communication between cells. ~fhether it has clinical value in the management of patients with diseased cells remains to be seen. This book sum­ marises our current knowledge of interferons as possible an- cancer agents. It is clear interferon is no penicillin for cancer.