Interesting times: a twentieth-century life

بسیاری از افراد اریک هابسبام را بزرگترین مورخ زنده ما می دانند. رابرت هیلبرونر، در مورد کتاب عصر افراط 1914-1991 هابسبام می‌نویسد: «من هیچ روایت دیگری نمی‌شناسم که به اندازه آنچه اکنون پشت سر ماست روشن کند و بدین وسیله این همه روشنایی را بر ما بیافزاید. آینده‌های ممکن. پنج سال، متعهد به درک \"زمان های جالب\" که در آن زندگی کرده است.

هیتلر در حالی به قدرت رسید که هابسبام در راه بازگشت از مدرسه به خانه در برلین بود و اتحاد جماهیر شوروی در حالی که او در نیویورک سمیناری می داد سقوط کرد. او یکی از اعضای حواریون در کینگز کالج کمبریج بود، E.M. Forster را برای شنیدن لنی بروس برد و با برتراند راسل علیه سلاح های هسته ای در میدان ترافالگار تظاهرات کرد. او برای چه گوارا در هاوانا ترجمه کرد، شام کریسمس خورد...

Eric Hobsbawm is considered by many to be our greatest living historian. Robert Heilbroner, writing about Hobsbawm's The Age of Extremes 1914-1991 said, "I know of no other account that sheds as much light on what is now behind us, and thereby casts so much illumination on our possible futures." Skeptical, endlessly curious, and almost contemporary with the terrible "short century" which is the subject of Age of Extremes, his most widely read book, Hobsbawm has, for eighty-five years, been committed to understanding the "interesting times" through which he has lived.

Hitler came to power as Hobsbawm was on his way home from school in Berlin, and the Soviet Union fell while he was giving a seminar in New York. He was a member of the Apostles at King's College, Cambridge, took E.M. Forster to hear Lenny Bruce, and demonstrated with Bertrand Russell against nuclear arms in Trafalgar Square. He translated for Che Guevara in Havana, had Christmas dinner...