Interdisciplinary Applications of the Person-Centered Approach

​این کتاب سهم علمی و ارتباط فزاینده رویکرد شخص محور (PCA) در روان درمانی را بررسی می کند. جهتی که در کتاب در نظر گرفته شده این است که دیدگاهی چند رشته ای و چند منظری و همچنین کاربردهای عملی در اختیار خوانندگان قرار دهد. فراتر از کاربردهای مرسوم روان درمانی (مشتری محور، تجربی، هیجان محور، کودک محور، مصاحبه انگیزشی، وجودی، فرزندی، و غیره) موارد دیگر از جمله کار صلح و حل تعارض، برخورد و گروه های T، ارتباطات بدون خشونت، آموزش اثربخشی والدین، برنامه ریزی فرد محور برای افراد دارای معلولیت، روش های تقویت روابط، آموزش یادگیرنده محور، محیط های یادگیری با فناوری پیشرفته، آموزش رهبری روابط انسانی و غیره همزمان، رشته های علمی به روش های کمتر آشکاری تحت تأثیر این دیدگاه قرار گرفتند. از این رو، سهم عمده این کتاب شناسایی و مشخص کردن پل های کلیدی است - که تاکنون فقط تا حدی شناخته شده است - بین PCA و چندین رشته دیگر. بر اساس نتایج تلاش پل سازی، ویراستاران فرمول اولیه PCA را به عنوان یک فرانظریه پیشنهاد خواهند کرد. این به عنوان یک چارچوب عمومی برای حل مشکلات پیچیده و اجتماعی و تحریک تحقیقات و توسعه بیشتر در مورد گونه انسان در رابطه با محیط زیست در نظر گرفته شده است.​

​This book examines the scientific contribution and increasing relevance of the Person-Centered Approach (PCA) in psychotherapy. The direction taken in the book is to provide readers with a multidisciplinary and multi-perspective view as well as practical applications. Beyond the more conventional psychotherapy applications (client-centered, experimental, emotion-focused, child-centered, motivational interviewing, existential, filial, etc.) others have evolved including peace and conflict resolution work, encounter and T-groups, nonviolent communication, parent effectiveness training, person-centered planning for people with disabilities, relationship enhancement methods, learner-centered education, technology-enhanced learning environments, human relations leadership training, etc. Simultaneously, scientific disciplines were influenced by this perspective in less obvious ways. Hence, the major contribution of this book is to identify and characterize the key bridges-so far only partly recognized- between the PCA and several other disciplines. Based on the results of the bridge-building endeavor, the editors will propose an initial formulation of the PCA as a meta-theory. It is intended as a generic framework to solve complex, social problems and to stimulate further research and development concerning the human species in relationship to its environment.​