Interdisciplinary Anthropology: Continuing Evolution of Man

این جلد نتیجه یک پروژه تحقیقاتی با عنوان "تداوم تکاملی - ویژگیهای انسان - امکان دانش عینی" است که توسط نمایندگان شش رشته دانشگاهی (زیست شناسی تکاملی، انسان شناسی تکاملی، تحقیقات مغز، علوم اعصاب شناختی، شناختی) انجام شده است. روانشناسی و فلسفه) در مدت سه سال و نیم. نقطه شروع این پروژه معمای تازه در حال ظهور منحصر به فرد بودن انسان بود: اگرچه منحصر به فرد بودن انسان ها غیرقابل انکار است، اما همه توضیحات برای این واقعیت به طور متوالی در دهه های اخیر کنار گذاشته شده یا رد شده اند. هیچ عامل خاصی وجود ندارد که بتواند خصوصیات وجودی انسان را توضیح دهد. بلکه، همه مهارت‌های انسانی از ارتباط مستمر با مهارت‌های پیش از انسان، یعنی به عناصری که در اوایل دوره رشد رشد یافته و بعداً به ارث رسیده‌اند، ناشی می‌شوند. اما با شروع از توانایی‌هایی که چیزی جز خاص هستند، چگونه می‌توان ویژگی‌های خاص انسان را متحول کرد؟ این سوال راهنمای پروژه بود. در این اثر سعی می کنیم با پرداختن به مشکلات زیر به آن پاسخ دهیم: تداوم تکاملی در انسان چقدر قوی است؟ چگونه می توانیم بفهمیم که جای خود را به گسست فرهنگی داده است؟ کدام جنبه از وجود فرهنگی واقعاً منحصر به انسان است؟ آیا امکان شناخت عینی را می توان به عنوان یک مورد ( مسلماً افراطی) در نظر گرفت؟ - پاسخ ها برای کمک به روشن شدن موضوع اصلی انسان شناسی علمی معاصر هستند.

This volume is the result of a research project entitled “Evolutionary Continuity – Human Specifics – The Possibility of Objective Knowledge” that was carried out by representatives of six academic disciplines (evolutionary biology, evolutionary anthropology, brain research, cognitive neuroscience, cognitive psychology and philosophy) over a period of three and a half years. The starting point for the project was the newly emerging riddle of human uniqueness: though the uniqueness of human beings is undisputable, all explanations for this fact have successively been discarded or refuted in recent decades. There is no special factor that could explain the particularities of human existence. Rather, all human skills derive from a continuous relation to pre-human skills, that is to say, to elements that were developed earlier in the phylogeny and were later inherited. But starting from abilities that are anything but special, how could the particularity of human beings have evolved? This was the guiding question of the project. In this work we try to answer it by addressing the following problems: How strong is evolutionary continuity in human beings? How can we understand that it gave way to cultural discontinuity? Which aspect of cultural existence is really unique to humans? Can the possibility of objective knowledge be seen as a (admittedly extreme) case in point? – The answers are meant to help clarify the central issue of contemporary scientific anthropology.