Interaction, Evolution and Chaos in Space

برای دهه‌های متمادی، محققان رشته‌های مختلف با این سؤال که آیا اصول یا مدل‌های متحدکننده‌ای وجود دارند که در رشته‌های مختلف اعتبار داشته باشند، برانگیخته شده‌اند. ایجاد چنین چارچوب‌های تحلیلی که شکاف‌های بین سنت‌های علمی را پر می‌کند، کاری بسیار بلندپروازانه است و تا کنون موفقیت چندانی نداشته است. در گذشته - در بستری ایستا - چندین اصل از این دست در لبه علوم طبیعی از یک سو و علوم اجتماعی (به ویژه اقتصاد و جغرافیا) از سوی دیگر تعریف و مورد حمایت قرار گرفته است که عمدتاً مبتنی بر پارادایم است. "فیزیک اجتماعی". برخی از کمک‌های مهم به ادغام علوم و فیزیک سیستم‌های فضایی را می‌توان در نظریه گرانش و نظریه آنتروپی یافت، که سنگ‌های پیش‌آمده مدل‌های تعامل در فضا را تشکیل داده‌اند. این کتاب در مورد مدل های تعامل فضایی است. منشا، تاریخچه و مطابقت چنین مدل هایی را از منظر "فیزیک اجتماعی" توصیف می کند. تاکید می‌شود که چنین مدل‌هایی برای استفاده معتبر در تجزیه و تحلیل سیستم‌های فضایی به یک زیربنای رفتاری واضح به عنوان یک شرط اساسی نیاز دارند. این دیدگاه همچنین استفاده از مدل‌های انتخاب تفکیک مبتنی بر میکرو را به عنوان ابزاری برای تجزیه و تحلیل سیستم‌های فضایی توضیح می‌دهد. این عمدتا در بخش A این کتاب تحلیل شده است.

For many decades scholars from various disciplines have been intrigued by the question whether there are unifying principles or models that have a validity in different disciplines. The building of such analytical frameworks bridging the gaps between scientific traditions is a very ambitious task and has not been very successful up till now. In the past - in a static context - several such principles have been defined and advocated at the edge of the natural sciences on the one hand and social sciences (in particular, economics and geography) on the other hand, mainly based on the paradigm of 'social physics'. Some important contributions to the integration of the spatial systems sciences and physics can be found in gravity theory and entropy theory, which have formed the comer stones of interaction models in space. This book is about spatial interaction models. It describes the origin, the history and the correspondence of such models from a 'social physics' perspective. It is emphasized that such models need a clear behavioural underpinning as a sine qua non for a valid use in spatial systems analysis. This view also explains the use of micro-based disaggregate choice models as a tool for analyzing spatial systems. This is mainly analyzed in Part A of this book.