Integration and Excision of DNA Molecules: 28. Colloquium der Gesellschaft fur Biologische Chemie, am 21.–23. April 1977 in Mosbach/Baden

موضوع کنفرانس امسال ~osbach ادغام DNA بود. ما سعی کرده‌ایم کارشناسانی را از زمینه‌های مختلف تحقیقاتی گرد هم بیاوریم که در حال مطالعه فرآیندهای طبیعی هستند که توسط آن مولکول‌های DNA از منابع مختلف به هم مرتبط می‌شوند. مدت‌هاست که مشخص شده است که چنین پیوندی بین کروموزوم‌های باکتریوفاژها و پلاسمیدها از یک سو و کروموزوم میزبان باکتریایی از سوی دیگر رخ می‌دهد. این فرآیند به ویژه در باکتریوفاژ A به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است. از آنجایی که به روشی پیچیده کنترل می شود، ما با سخنرانی M. ptashne در مورد این فرآیندهای تنظیمی شروع کردیم. H. Nash ادغام باکتریوفاژ A را در کروموزوم باکتری توضیح داد. برای نشان دادن این فرآیند خاص سایت، G. Mosig در مورد نوترکیبی ژنتیکی در پروکاریوت ها به طور کلی سخنرانی کرد و K. Murray استفاده از باکتریوفاژ A را به عنوان یک ناقل مصنوعی برای مهندسی ژنتیک توصیف کرد. نوع متفاوتی از ادغام باکتریوفاژ توسط باکتریوفاژ Mu نشان داده شده است که در انتخاب محل ادغام بسیار کمتر از A است. خصوصیات این فاژ توسط P. van de Putte شرح داده شده است.

The topic of this years' ~osbach Colloquium was DNA integration. We have tried to bring together experts from different fields of research who are studying natural processes by which DNA molecules from differ­ ent sources are linked. It has been known for a long time that such linkage occurs between the chromosomes of bacteriophages and plasmids on the one hand and the chromosome of the bacterial host on the other. This process has been especially well studied in bacteriophage A. Since it is controlled in a complicated way, we began with a lecture by M. ptashne on these regulatory processes. H. Nash described the inte­ gration of bacteriophage A into the bacterial chromosome. To put this site-specific process into perspective, G. Mosig lectured on genetic recombination in prokaryotes in general and K. Murray described the use of bacteriophage A as an artificial vector for genetic engineering. A different kind of bacteriophage integration is shown by bacteriophage Mu, which is much less specific in its choice of an integration site than A. The properties of this phage were described by P. van de Putte.