Integrating the Participants’ Perspective in the Study of Language and Communication Disorders

این کتاب رویکرد تحلیلی جدیدی را ارائه می‌کند که به ایجاد گفتمان جدیدی در مطالعه اختلالات زبان و ارتباط کمک می‌کند. موارد آفازی مکرر و آسیب مغزی اکتسابی در یک مطالعه مشاهده تجربی از طریق یک لنز نظری که ترکیبی از زبان‌شناسی یکپارچه، روش‌شناسی قومی، تجزیه و تحلیل مکالمه و نظریه عمل است، مورد بحث قرار می‌گیرد. با انجام این کار، این تحلیل میان رشته ای دیدگاهی فرد محور را به رویکردهای قوم نگاری موجود اضافه می کند. این شکاف قابل توجهی را در درک ما از پیامدهای اجتماعی/ارتباطی/تعاملی آسیب مغزی برای زندگی روزمره با تمرکز بر مشکلات عملی که افراد با مشکلات ارتباطی و آسیب مغزی اکتسابی - و مراقبان، خانواده و دوستانشان - دارند، برطرف می کند. در زندگی روزمره حل می کنند و چگونه آنها را حل می کنند. این کار ابتکاری برای پزشکان و مراقبین مراقبت های بهداشتی و اجتماعی، علاوه بر محققان ارتباطات سلامت، شناختی، روانی و زبان شناسی اجتماعی جذاب خواهد بود.

This book presents a new analytical approach that will advance the establishment of a new discourse within the study of language and communication disorders. Instances of recurring aphasia and acquired brain injury are discussed in an empirical observation study through a theoretical lens that combines Integrational Linguistics, ethnomethodology, Conversation Analysis and practice theory. In doing so, this interdisciplinary analysis adds a person-centered perspective to existing ethnographic approaches. It addresses a significant gap in our understanding of the social/communicative/interactional consequences of brain injury for everyday life by focusing on the practical problems that individuals with communication difficulties and acquired brain damage - and their care-takers, family and friends - have to solve in everyday life, and how they solve them. This innovative work will appeal to health and social care practitioners and care-givers, in addition to scholars of health communication, cognitive, psycho- and sociolinguistics.