Insurance, Risk Management, and Public Policy: Essays in Memory of Robert I. Mehr

پنج سال پیش، جهان یکی از پرکارترین دانشمندان بیمه خود، دکتر رابرت آی مهر را از دست داد. مرگ او در سال 1988 نشان از درگذشت نه تنها یک نویسنده و محقق با استعداد، بلکه یک معلم، مربی و دوست پیشگام بود. مقالات گردآوری شده در این جلد به عنوان ادای احترام مناسب به این فرد گهگاه ظالمانه است که زندگی بسیاری از افراد جامعه بیمه را تحت تأثیر قرار داده است. باب مهر معلمی بود که انتظار داشت و چیزی کمتر از دانش آموختگی کامل و نوشتن بی عیب و نقص و کارآمد نداشت. در میان فارغ‌التحصیلان دوره دکتری بیمه دانشگاه lllinois، داستان‌هایی از جلسات آخر شب و اوایل صبح هنوز فراوان است که در آن‌ها دانشجویان و استاد به سختی در مورد کلمات و عبارات دقیق پایان‌نامه‌ها، مقالات مجلات و کتاب‌های درسی بحث می‌کردند. احترام باب به زبان هم بسیار زیاد و هم مسری بود، اگر چه گاهی بیشتر از کمی اجباری. او به شوخی گفت که نمی تواند نامه ها یا رمان ها را بدون مداد در دست برای ویرایش بخواند. احترام باب برای دانشجویان دکترای خود به همان اندازه مشهود بود. اعتماد به نفسی که او نسبت به توانایی‌های شاگردانش نشان می‌داد گاهی حیرت‌انگیز بود، اما «شایستگی فرض شده» اغلب «در واقع شایستگی» را به وجود می‌آورد. باب در صفحه تقدیم در کتاب درسی آخر خود، مبانی بیمه، از محبت خود به کسانی که آنها را \"نوادگان دانشگاهی\" خود می نامید صحبت کرد و برای آنها آرزوی خوشبختی کرد زیرا آنها خانواده دانشگاهی خود را می سازند.

Five years ago the world lost one of its most prolific insurance scholars, Dr. Robert I. Mehr. His death in 1988 signalled the passing of not only a gifted writer and researcher, but also a pioneering teacher, mentor, and friend. The essays compiled within this volume are intended as an appropriate tribute to this occasionally outrageous individual who touched the lives of so many within the insurance community. Bob Mehr was a teacher who expected and demanded nothing less than perfect scholarship and flawless, efficient writing. Among alumni of the University of lllinois insurance doctoral program, stories still abound of late night and early morning sessions in which students and professor painstakingly debated precise words and phrases for dissertations, journal articles, and textbooks. Bob's respect for language was both immense and contagious, if at times more than a little compulsive. He joked that he could not read letters or novels without pencil in hand for editing. Bob's respect for his doctoral students was equally evident. The confidence he displayed in his students' abilities was sometimes startling, but "competence assumed" often begot "competence in fact." The accomplishments and records amassed by the many who studied with Bob Mehr are impressive and ongoing. On the dedication page in his final textbook, Fundamentals of Insurance, Bob spoke of his affection for those he called his "academic progeny" and wished them happiness as they build their own academic families.