Institutionelle Innovation in politischen Parteien: Geschlechterquoten in Deutschland und Norwegen

تعدادی از احزاب سیاسی از دهه 1970 سهمیه های جنسیتی را معرفی کرده اند. اینها تجویز می کنند که زنان درصد معینی از مناصب و اختیارات را در اختیار دارند. پژوهش حاضر از منظر نهادی-نظری و با استفاده از روش‌های کیفی-تجربی به بررسی شرایطی می‌پردازد که در آن اجرای رویه‌های سهمیه‌بندی می‌تواند به عنوان بخشی از زندگی سیاسی روزمره تبدیل شود. مقایسه احزاب پارلمانی آلمان و نروژ نشان می‌دهد که چگونه الگوهای فرهنگی غالب تفسیر، ویژگی‌های محیط نهادی، ویژگی‌های سازمان‌های حزبی و بازیگران خاص بر روند نهادینه‌سازی برنامه‌ریزی‌شده تأثیر می‌گذارند. یک مدل آستانه چند بعدی از نوآوری نهادی در احزاب سیاسی از نتایج مقایسه ایجاد شده است.

Eine Reihe politischer Parteien hat seit den siebziger Jahren geschlechtsbezogene Quotenregelungen eingeführt. Diese schreiben vor, Frauen zu einem bestimmten Prozentsatz an Ämtern und Mandaten zu beteiligen. Die vorliegende Studie geht in institutionentheoretischer Perspektive und mit qualitativ-empirischen Methoden der Frage nach, unter welchen Bedingungen der Vollzug von Quotenverfahren gezielt zu einer selbstverständlichen Routine des politischen Alltags gemacht werden kann. Anhand eines Vergleichs der bundesdeutschen und der norwegischen Parlamentsparteien wird gezeigt, wie vorherrschende kulturelle Deutungsmuster, Charakteristika der institutionellen Umwelt, Merkmale von Parteiorganisationen sowie bestimmte Akteure den Prozess geplanter Institutionalisierung beeinflussen. Aus den Ergebnissen des Vergleichs wird ein mehrdimensionales Schwellenmodell institutioneller Innovation in politischen Parteien entwickelt.