Insomnia: poems

اشعار رشته ای در مورد زندگی و پیری - در مورد بیداری در این قرن جوان - توسط یکی از تأثیرگذارترین و شیواترین شاعران ما.

این اشعار سفرهای شب های بی خوابی را ترسیم می کنند که به نظر می رسد تمام عمر با داستان هایشان می گذرد: عشق ها از دست رفته و به دست آمده؛ کودکان و فصول در مراحل خود. و جهان فراتر، هم تهدید کننده و هم زندگی را غنی می کند. زمان قبل از خواب به عنوان دعوتی برای تأمل در حرکات ساکت‌تر جهان عمل می‌کند - از باغ‌های سنگین پس از اولین طوفان گرفته تا ماه که در یک ماه گرفتگی در تاریکی فرو می‌رود - و همچنین در گذر ظریف اما بی‌امان زمان. بی خوابی مظهر صدای برازنده و نمادین لیندا پاسان است، هم شفاف و هم ترسناک.

Incandescent poems about living and aging—about being awake in this young century—by one of our most moving and eloquent poets.

These poems chart the journeys of sleepless nights when whole lifetimes seem to pass with their stories: loves lost and gained; children and seasons in their phases; and the world beyond, both threatening and enriching life. The time before sleep acts as an invitation to reflect on the world's quieter movements—from gardens heavy after a first storm to the moon slipping into darkness in an eclipse—as well as on the subtle but relentless passage of time. Insomnia embodies Linda Pastan's graceful and iconic voice, both lucid and haunting.