دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Phillip Cary
سری:
ISBN (شابک) : 0195336488, 9781435633797
ناشر: Oxford University Press
سال نشر: 2008
تعداد صفحات: 206
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 809 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Inner Grace: Augustine in the Traditions of Plato and Paul به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب فیض درونی: آگوستین در سنت های افلاطون و پولس نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این کتاب همراه با نشانه های بیرونی (OUP 2008)، دنباله ای بر کتاب آگوستین فیلیپ کری و اختراع خود درونی (OUP 2000) است. در این اثر، کری توسعه آموزه فیض دورانی آگوستین را دنبال میکند و استدلال میکند که این آموزه رد افلاطونگرایی به نفع دیدگاه مسیحیتر یعنی چرخش از افلاطون به پولس، همانطور که اغلب به تصویر کشیده میشود، نشان نمیدهد. در عوض، آگوستین پولس و دیگر متون کتاب مقدس را در پرتو درونیات افلاطونی مسیحی خود می خواند و مفهوم جدیدی از فیض را به عنوان هدیه ای اساساً درونی ایجاد می کند. برای آگوستین، فیض قبل از هر چیز برای شفای ذهن لازم است تا بتواند خدا را ببیند، اما سپس برای کمک به اراده برای دور شدن از کالاهای پایین تر برای دوست داشتن خدا به عنوان خیر ابدی خود مورد نیاز است. در نهایت، در طول زندگی حرفه ای آگوستین، دامنه نیاز روح به فیض به بیرون گسترش می یابد و نه تنها بینش درونی عقل و قدرت عشق، بلکه حتی هدیه اولیه ایمان را نیز در بر می گیرد. آگوستین در هر مرحله اصرار می ورزد که فیض الهی اراده انسان را به خطر نمی اندازد یا اجبار نمی کند، بلکه آن را آزاد می کند، شفا می دهد و کمک می کند، دقیقاً به این دلیل که فیض یک نیروی بیرونی نیست، بلکه یک موهبت درونی لذت است که به سعادت واقعی می انجامد. با این حال، همانطور که مشاجره او علیه Pelagians گسترش می یابد، او بیشتر به لطف و کمتر به قدرت اراده آزاد نسبت می دهد. در نهایت، این انتخاب خداوند است که تفاوت نهایی بین نجات یافته و لعنت شده را ایجاد می کند و ما نمی توانیم بدانیم که چرا او نجات یک نفر را انتخاب می کند و دیگری را نجات نمی دهد. از این دکترین آگوستینی انتخاب یا انتخاب الهی، مشکلات شبانی مشخصه جبر، به ویژه در پروتستانیسم، سرچشمه می گیرد. کری پیشنهاد میکند که یک دکترین بیرونیتر و در واقع یهودیتر انتخاب، بیشتر کتاب مقدسی خواهد بود، و منجر به تجربهای کمتر مضطرب از فیض میشود. همراه با اثر همراه خود، نشانه های بیرونی، این کتاب دقیق و روشنگر زمینه جدیدی را در مطالعه الهیات فیض و مقدسات آگوستین ایجاد می کند.
This book is, along with Outward Signs (OUP 2008), a sequel to Phillip Cary's Augustine and the Invention of the Inner Self (OUP 2000). In this work, Cary traces the development of Augustine's epochal doctrine of grace, arguing that it does not represent a rejection of Platonism in favor of a more purely Christian point of view a turning from Plato to Paul, as it is often portrayed. Instead, Augustine reads Paul and other Biblical texts in light of his Christian Platonist inwardness, producing a new concept of grace as an essentially inward gift. For Augustine, grace is needed first of all to heal the mind so it may see God, but then also to help the will turn away from lower goods to love God as its eternal Good. Eventually, over the course of Augustine's career, the scope of the soul's need for grace expands outward to include not only the inner vision of the intellect and the power of love but even the initial gift of faith. At every stage, Augustine insists that divine grace does not compromise or coerce the human will but frees, heals, and helps it, precisely because grace is not an external force but an inner gift of delight leading to true happiness. As his polemic against the Pelagians develops, however, he does attribute more to grace and less to the power of free will. In the end, it is God's choice which makes the ultimate difference between the saved and the damned, and we cannot know why he chooses to save one person and not another. From this Augustinian doctrine of divine choice or election stem the characteristic pastoral problems of predestination, especially in Protestantism. A more external, indeed Jewish, doctrine of election would be more Biblical, Cary suggests, and would result in a less anxious experience of grace. Along with its companion work, Outward Signs, this careful and insightful book breaks new ground in the study of Augustine's theology of grace and sacraments.